BAŞARI YOLUNDA İLERLERKEN ... скачать в хорошем качестве

BAŞARI YOLUNDA İLERLERKEN ...

Herşey bir tokatla başladı. Liseyi Bafra Kızılırmak Anadolu Öğretmen Lisesi 'nde okudum. Okulumuzun bahçesinde basketbol oynarken, suçsuz yere yediğim bir polis tokatı sonucu kulaklarım işitmesini kaybetti. Sağlık sorunum tamamen sinirseldi ve tedavisi yoktu. Artık ebedi kulak cihazı kullanacaktım. Sağlıklı bir yaşamdan engelli bir yaşama geçiş yapmış bir birey olarak yaşadığım engeller, sorunların katlanması demekti. Normal bir birey x çaba gösterirken benim 2x veya 3x çaba göstermem gerekiyordu. Liseye kadar takdirsiz teşekkürsüz dönemi olmayan başarılı bir öğrenciydim. Lise hazırlıkta kulaklarım işitmesini kaybedince derslerim komple düşüşe geçti. Lise hazırlık, 1 ve 2. Sınıfta sınıfı barajda kalarak geçtim. O sıralar kendimi çok boşlukta hissettim. Ve lise son sınıf gibi üniversite sınavıyla tüm geleceğimin şekilleneceği bir sürece girecektim. Kendimi kişisel gelişim kitaplarına verdim. Okudum, okudum; okudukça kendimi buldum. O sıralar Amerikalı bisikletçi Lance ARMSTRONG, 3 çeşit kanseri yenmiş ve Fransa bisiklet turunu 7 kez üst üste kazanmıştı. Kendisinin "Yaşama Çevrilen Pedal" kitabını okumuştum. O kitap beni çok güzel ateşlemişti. Babamın 40 küsür yıllık bisikletiyle büyümüştük ve benim hedefim bisiklet sporcusu olmaktı. Aileme açıldım. Oğlum bize takdir getir, üniversiteyi kazan, bir bölüme yerleş, istediğin bisikleti alacağız dediler. Onlara göre bu imkansızdı. Ben bu sözü aldıktan sonra kendime ve hedeflerime inanarak, insan üstü bir çaba göstermiştim. Lise son sınıftaki o bir yılda; ailem beni servisle gönderdi, ben gizli gizli yürüyerek gidip paraları biriktirdim. Aldığım harçlıkları biriktirdim. 1 yılda 500 euro para. Ayrıca takdir getirdim ve ilk girişte üniversiteyi kazandım. Sonuçlar açıklandığında sevinçten havalara uçmuştum. Üniversiteyi kazandığıma değil, ailem bisikleti alacağı için sevinmiştim. Sonra ne mi oldu? Tek maaşlı bir öğretmen çocuğu olarak ailemin maddi durumu kaldırmadığı için ailem söz verdiği bisikleti alamadı. Üniversiteye başladığım yıl ailemin söz verdiği bisikleti, biriktirdiğim harçlıklarımla yine kendim aldım. Ve o gün bugünde sporu hiç bırakmadım. Bir tokat benim tüm hayatımı değiştirdi, üniversite kazandırdı ve şu an öğretmenim. Sporumda ne mi oldu? Ülkemizdeki işitme engellilerin bisiklet sporu yapabilmeleri için kurmuş olduğum Türkiye İşitme Engelliler Bisiklet Topluluğu ile 8 yıldır çalışmalar yapıyorum. Birçok lisede ve üniversitede " Engelli bir birey olarak yaşadıklarım ile sağlıklı bir birey olarak yaşadıklarım arasındaki farklar ve başarımın sırrı " ile ilgili konuşmalar yapmak üzere davet edildim. Karadenizi pedallayarak geçen ilk işitme engelli Türk bisikletçiyim. Tarihte ilk defa deaflympics olimpiyatlarına giden ilk işitme engelli Türk bisikletçiyim. 2017 yılında Samsun Deaflympics olimpiyatlarına tekrar katılarak 2. Kez katılım gösterdim ve Türkiye İşitme Engelliler Milli Bisiklet Takımı Kaptanlığı yaptım. Samsun olimpiyatlarında zamana karşı yol bisikleti yarışında 28. , dağ bisikleti yarışında 21. , puanlı kriteryum yarışında 30. oldum. 13 yıl önce senden bisikletçi olmaz diyen insanlar, Bulgaristan Sofya Deaflympics Olimpiyatlarına gittiğimde ben senin başaracağını biliyordum demişlerdi. Ardından tarih tekerrür etti 2017 Samsun Deaflympics olimpiyatlarında ülkemizi milli takım kaptanı olarak temsil ettim. Şimdi tüm itibarsızlaştırmalara, haksızlıklara, sorunlara rağmen, elimden gelenin en iyisini yaparak, önümüzdeki yıllarda gerçekleşecek olan, ulusal ve uluslararası işitme engelliler yarışlarında kendimi gösterip, 2021 Deaflympics Olimpiyatlarında ülkemi yine temsil etmek istiyorum. İmkansız diye birşey yoktur. İmkansızı imkansız yapan, bizlerin bakış açısıdır. Ayrıntılı bilgi için kişisel web sitem: http://mustafaonderatik.100webspace.net