Skradzione chwile w centrum Kluczborka - Spacer z kamerą [4k] скачать в хорошем качестве

Skradzione chwile w centrum Kluczborka - Spacer z kamerą [4k]

Kluczbork to miasto leżące na wysokości 177-190 m n.p.m. na północno-wschodnim krańcu Niżu Śląskiego na pograniczu z Wyżyną Ślaską nad Stobrawą, prawym dopływem Odry w jej górnym biegu. Główne zręby osadnictwa średniowiecznego na Ziemi Kluczborskiej związane były z szeroką akcją osadniczą II połowy XIII wieku. To wówczas prawa miejskie uzyskały trzy miasta tego subregionu: Wołczyn w 1261r., Byczyna w 1268r. oraz Kluczbork - dotychczasowa osada targowa - otrzymał dokument lokacyjny z rąk Henryka IV Probusa w 1274r., stając się głównym ośrodkiem gospodarczo - administracyjnym Ziemi Kluczborskiej. Na krótko (1341-1356) Kluczbork, Byczyna i Wołczyn znalazły się we władaniu Kazimierza Wielkiego, który oddał Ziemię Kluczborską królowi Czech - Karolowi II w zamian za księstwo warszawskie. W sumie najdłużej ziemia kluczborska pozostawała w posiadaniu władców piastowskiej linii brzeskiej, aż do jej wygaśnięcia w roku 1675. W czasie wojny trzydziestoletniej (1618 - 1648) miasto podupadło ponieważ było wielokrotnie plądrowane przez przechodzące tędy wojska. Kluczbork udzielił schronienia w latach 1660 - 1671 arianom przybyłym z Polski, którzy zorganizowali tutaj dwukrotnie swoje synody w 1663 i 1668 roku. Po śmierci ostatniego księcia legnicko - brzeskiego Jerzego Wilhelma w 1675r., Kluczbork przeszedł pod bezpośredni zarząd cesarza austriackiego Leopolda I, a po 1740r. wraz z całym Śląskiem znalazł się w granicach państwa pruskiego. W połowie XIX wieku rozpoczęła się budowa dróg bitych i kolejowych, dzięki czemu Kluczbork stał się ważnym węzłem kolejowym w północnej części rejencji opolskiej, do której włączono go w 1820. Jednocześnie rozwijało się szkolnictwo podstawowe i średnie. W 1858r, zostało otwarte ewangelickie seminarium nauczycielskie mające kształcić nauczycieli władających zarówno polskim jak i niemieckim językiem, a w 1860 rozpoczęła kształcenie miejska szkoła średnia, przekształcona w 1873r. w gimnazjum humanistyczne. Koniec XIX i początek XX wieku przyniósł miastu mającemu dotąd charakter rolniczy, początki rozwoju przemysłowego bowiem powstały browary, drukarnia, przędzalnia, cukrownia, cegielnia, nowoczesna rzeźnia, fabryka mebli i zakład wyrobów metalowych. Po I wojnie światowej wraz z całym powiatem obejmującym Wołczyn, Byczynę oraz gminy wiejskie, stał się terenem przygranicznym bowiem kilkanaście kilometrów od miasta przebiegała granica Republiki Weimarskiej z Polską. II wojna światowa przyniosła zasadnicze zmiany, powiat przestał być obszarem nadgranicznym, dokonała się również znaczna wymiana ludności. Jednak już w kwietniu powołano Starostwo Powiatowe w Kluczborku, które dokonało wstępnego podziału administracyjnego Ziemi Kluczborskiej, a ostateczny podział został zatwierdzony rozporządzeniem wojewody śląsko - dąbrowskiego z 27 XI 1945r. i obowiązywał do 1975 roku. Ponownie powiat kluczborski rozpoczął działalność w styczniu 1999 roku.