Скачать с ютуб H.Purcell, One Charming Night (The Fairy Queen): Jakub Borowczyk/Weronika Kulpa/Witosława Frankowska в хорошем качестве

H.Purcell, One Charming Night (The Fairy Queen): Jakub Borowczyk/Weronika Kulpa/Witosława Frankowska

Henry Purcell "One Charming Night " z opery-maski "The Fairy Queen" Z. 629 One charming night gives more delight, than a hundred lucky days. Night and I improve the taste, make the pleasure longer last, a thousand, thousand several ways. Jakub Borowczyk - kontratenor Weronika Kulpa - wiolonczela Witosława Frankowska - klawesyn Purcell [pə:rsl] HENRY Wymowa, ur. 1659, prawdopodobnie Londyn, zm. 21 XI 1695, Londyn, jeden z czołowych kompozytorów epoki baroku, twórca angielskiego stylu narodowego, „ojciec” opery angielskiej. Po tak krótkim życiu, w którym zaledwie ok. 20 lat przypadło na aktywność kompozytorską — Purcell pozostawił niewiarygodnie dużą liczbę różnorodnych gatunkowo utworów wokalnych, wokalno-instrumentalnych i instrumentalnych (głównie organowych i klawesynowych). O wyjątkowym znaczeniu twórczości Purcella na rodzimym gruncie w 2 połowie XVII w. zdecydował niezwykły talent i oryginalność warsztatu kompozytorskiego. Specyficzne walory muzyki Purcella wynikały również z umiejętności połączenia angielskiej tradycji (styl angielskiej wielogłosowości muzyki religijnej okresu elżbietańskiego) z dokonaniami dominujących wówczas w europejskiej muzyce twórców włoskich i francuskich. W jednej z dedykacji do swoich utworów Purcell napisał: „Teraz trzeba uczyć się języka włoskiego, który jest najlepszym nauczycielem Muzyki oraz studiować trochę francuskich arii aby przydać jej radosnego charakteru i stylu. Tak więc będąc dalej od Słońca, dojrzewamy wolniej niż sąsiednie kraje i musimy zadowolić się stopniowym pozbywaniem się naszego barbarzyństwa”. Słowa te dobitnie świadczą o tym, że Purcell miał pełną świadomość pewnego zapóźnienia w dotychczasowym rozwoju muzyki angielskiej i dążył — z pełnym zresztą sukcesem — w doprowadzeniu jej do europejskiej czołówki (np. 4 Ody na cześć św. Cecylii 1683–92, Te Deum and Jubilate D-dur 1694 czy muzyka teatralna do sztuk angielskich, m.in. Szekspira lub pierwsza opera Dido and Aeneas 1689). Swoją pierwszą i jedyną „pełną” operę Dydona i Eneasz (libretto N. Tate) Henry Purcell napisał dla teatru szkolnego w internacie dziewcząt Josiasa Priest w londyńskiej Chelsea (premiera 1689). Jest ona krótkim dziełem przeznaczonym do wykonań prywatnych. Oprócz tej opery, napisał Purcell jeszcze 5 dzieł określanych jako semi-opera (pół-opera), w których partie muzyczne były wiązane z dialogiem aktorskim. Trzy z nich wystawił londyński Dorset Garden Theater (The Prophetess, or The History of Diocletian 1691, King Arthur or The British Worthy 1691, The Fairy Queen według Snu nocy letniej W. Szekspira 1692). Dwie pozostałe w roku śmierci Purcella wystawił Drury Lane Theater: The Tempest wg Burzy W. Szekspira oraz The Indian Queen. Dramatyzm muzyki oraz bogactwo i szlachetność inwencji melodycznej w dziełach scenicznych Purcella jest często porównywana z osiągnięciami pierwszego mistrza opery włoskiej C. Monteverdiego, historycznie otwierającego dzieje opery europejskiej. Obserwatorzy twierdzą do dziś, że potęgą talentu Purcell nie ustępował wielkiemu Włochowi, a historycy uważają Purcella za symbolicznego „ojca opery angielskiej”. Oprócz twórczości scenicznej, był także wybitnym przedstawicielem muzyki instrumentalnej epoki baroku (fantazje i pawany na zespoły viol oraz organy, sonaty, uwertury, suita klawesynowa) i wokalno-instrumentalnych utworów koncertowych (świeckie i religijne pieśni solowe z zespołem instrumentalnym, nabożeństwa, kantaty, ody) oraz chóralnych angielskich anthems, zbliżonych w charakterze i konstrukcji do motetu. Źródło - https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Pur... Nagranie zostało wykonane w jednym ujęciu, bez wycinania i strojenia. http://borowczykjakub.com/   / borowczykjakub