Hayk Grigoryan - Vorby (Հայկ Գրիգորյան - Որբը) скачать в хорошем качестве

Hayk Grigoryan - Vorby (Հայկ Գրիգորյան - Որբը)

Author - Hayk Grigoryan Music - Olafur Arnalds - Loftia Text Մի անխելք աղջիկ, խելք որոնելիս, Մի տղա ծնեց, թաքուն բոլորից, Բայց երբ կարիքը իր դուռը թակեց, Մինուճար որդուն մանկատուն տվեց։ Երբ ամիսները տարիներ դարձան, Փոքրիկի գլխում հարցեր ծագեցին. «Ու՞ր է մայրիկս» - բղավեց անձայն, Հարցը ուղղելով,անարդար կյանքին: Շուտով հասկացավ՝ բարդ է լինելու Առանց ծնողի... լսվեց խուլ հառաչ... Հետո խոսք տվեց,որ չի կանգնելու Բախտի կառուցած արգելքի առաջ: Երազում էր նա՝ պառկած իր մահճում, Սկզբում հեծանիվ, հետո նոր կեդեր, Բայց որբանոցը նրան չէր խղճում... Ո՞վ կուրախացներ մանուկին անտեր։ Արթնանում էր միշտ աչքերը կարմրած՝ Դասի... ճաշարան ու դաժան դայակ: Կիրակի օրն էլ, մնում էր պառկած... Չկար ոչ մի այց ու ոչ էլ նամակ: Հաճախ էր մրսում, մնալով դրսում, Հիվանդանում էր՝ ընկնում անկողին, Երբ ջերմությունը վրա էր հասնում Զառանցում էր նա, կանչում մայրիկին: Մի օր երկնքում լուսինն էր կլոր, Տղան պառկած էր սոված ու տկլոր, Լուսինը հուշեց խավար երկնքից. «Վեր կաց ու փախիր այս որբանոցից»... Ու փախավ տղան, ետ չնայելով, Վազեց, ոտքերը չխնայելով Անցյալում թողեց հին որբանոցը, Դաժան դայակի ուժգին գոռոցը։ Նա չուներ չորս պատ ու երկաթե դուռ, Փողոցն իր տունն էր, երկինքը՝ կտուր, Բախտին հակառակ՝ երազում էր լուռ, Որ տուն ունենա ու շորեր մաքուր: Ջահել էր արդեն, երբ մի գործ գտավ... Այ ուրախություն .. այ քեզ լավ օրեր։ Ու երբ առաջին գումարը ստացավ՝ Գնաց ու գնեց իրեն նոր շորեր: Աշխատեց երկար... մի սենյակ վարձեց... Թողեց փողոցը՝ վշտանոց դարձած, Ու մի աղջկա նա սիրահարվեց... Վերցրեց իրեն կին՝ աղջկան սիրած: Շուտով տուն գնեց, որդի ունեցավ, Հասկացավ տղան, որ էլ չունի ցավ։ Աշխատեց, ստեղծեց ու հարստացավ։ Խեղճ ու որբ տղան, երջանիկ դարձավ։ Մի օր էլ իր տան բակում քայլելիս, Մի կին հանդիպեց նրան և ասաց. -Հարյուր դրամով օգնիր ինձ որդիս... Հաց առնեմ գոնե, չմնամ սոված: Հայացքը սառած նա պահեց երկար, Կնոջ արցունքոտ ու ծեր աչքերին, Հետո թղթադրամ հանեց ու տվեց, Խղճուկ ու տկար այդ մուրացկանին: Աստված թող պահի քո բալիկներին։ Ասաց մուրացկան կինը ու գնաց... "Թող Աստված ների քո բալիկներին" Որբ տղան մտքում անձայն շշնջաց: Այդ կինը ոչ թե սովից էր լացում, Այլ սիրտն էր նրա անվերջ մղկտում... Որ ժամանակին, իր հիմար խելքից՝ Որդուն հանձնել էր թշվառ մանկատուն: