#79 Utanç ve Suçluluk İçindeki İnsan Sürekli Yaşamının Yasını Tutar скачать в хорошем качестве

#79 Utanç ve Suçluluk İçindeki İnsan Sürekli Yaşamının Yasını Tutar

Bu bölümde Elisabeth Kübler-Ross’un “Yasın Beş Evresi” kuramından yola çıkarak utanç ve suçluluk içindeki insanın sürekli yaptıkları ya da yapamadıkları için kendini suçlaması sonucunda kaçınılmaz olarak “süreğen” bir şekilde yaşamının (farkında olmaksızın) yasını tutan birisine dönüştüğü tezini ileri sürdüm. Daha da ileri giderek bu insanın, Kübler-Ross’un tanımladığı yasın 5 evresini de tam olarak tamamlamayı başaramadığı için utanç-suçluluk sarmalında takılı kaldığını öne sürdüm. Kübler-Ross, 1969 yılında yayımlanan “Ölüm ve Ölmek Üzerine” isimli kitabında, ölümle yüzleşen hastalarla yaptığı konuşmalar sonucunda bu süreçte yaşanan duyguların birbirine benzer 5 evrede gerçekleştiğini fark ederek bu teoriyi ortaya atmış. Bu teoriye göre yasın 5 evresi şunlardır: 1. Evre: İnkar, 2. Evre: Öfke, 3. Evre: Depresyon, 4. Evre: Pazarlık ve 5. Evre: Kabullenme. Kübler-Ross’a göre yaşanan evrelerdeki duygu durumu yoğunluğu ve evrelerin geçiş süresi kişiden kişiye değişmekle birlikte, yas sürecinin uzunluğunun ortalama 6 ay ve en fazla 1 yıl sürmesi beklenir. Bu süre bazı “özel” durumlarda uzayabilir ancak sağlıklı bir yas sürecinin yaşandığından bahsedebilmek için bu sürenin 1 yılı aşmaması önerilir. Videoda yas evreleri hakkında daha fazla bilgi verdiğim için burada tekrar etmeyeceğim ancak az önce belirttiğim gibi bu bölümde ileri sürdüğüm tezin odağında aslında utanç-suçluluk sarmalındaki insanın hiçbir zaman yasın özellikle 5. Evresi olan “kabullenme” evresine erişemediğini ve daha çok “İnkar” evresinde yaşadığını, eğer bu evreyi tamamlama kararlılığını gösterebilir ve kendisi-yaşamı ile yüzleşebilirse yasın 2. Evresi olan “Öfke” evresini yaşamaya başladığını, bu evrenin de oldukça uzun sürdüğünü ve bu evreyi aşmayı başarabilir ise yasın 3. Evresi olan “Depresyon” evresine girdiğini ancak burada da çoğunlukla sıkışıp kaldığını öne sürdüm. İşte tam da bu nedenle o insanın yaşamda yaptıkları-yapamadıkları, başardıkları-başaramadıkları üzerinden sürekli (tamamlanamayan) bir yas sürecinde yaşadığını ve bunun farkında bile olmadığını ileri sürdüm. Buradan itibaren lütfen sen de bir içine dön ve sor, acaba sen de (eğer utanç ve suçluluk duyguları kişiliğinin ve gündelik hayatının öne çıkan duygularından ise) sürekli tamamlayamadığın ve tanımlayamadığın bir yas sürecinin içinde (daha çok öfke ve depresyon içerisinde) olabilir misin? Aslında hayattan tam olarak tat alamıyor ve mutlu olamıyor olmanın arkasında bir türlü tamamlanamayan bir yas sürecinde olman yatıyor olabilir mi? Ya da bu bölümü izledikten sonra bu durumun nedeninin, bir türlü, başına gelen olayları ve insanları kabullenememekten kaynaklandığını düşünmeye başlayabilecek misin? Eğer öyle isen sana naçizane önerim zamanında gel-git yaşadığın ve artık bittiği için doğrudan yaşamadığın ancak içinde rumine ettiğin (geviş getirdiğin) her olay ve insan ile ilgili olarak kabule geçebilmek ve daha sonra olabilecekler konusunda yaşama güvenebilmek için o olaylar ve insanlar ile ilgili olarak “bilinçli bir yas sürecini” başlatman ve Kübler-Ross’un 5 Yas Evresini tamamlaman olacaktır. Yorumlarını bekliyorum. Lütfen abone olmayı unutma ve kendine çok iyi bak😊