احساس ملالت و راه های کاستن از آن؛ مصطفی ملکیان скачать в хорошем качестве

احساس ملالت و راه های کاستن از آن؛ مصطفی ملکیان

دوستان عزیز، لطفا برای حمایت از ما، سابسکرایب کنید 🍃🍃 ملال از زندگی چیست، دلیل ایجادش چیست و راه های کم کردنش چیست ؟ 🔻تلخیصی از سخنرانی ملال - مصطفی ملکیان 🔹تصور خام ما از زندگی این است که در تجربه زندگی بین درد و رنج یا الم از سویی و لذت از سوی دیگر مثل آونگ در نوسانیم. به ازای هرچیزی در زندگی دو حال داریم، یا آن چیز را می‌خواهیم یا نمی‌خواهیم، اگر نخواهیم که هیچ ولی اگر بخواهیم، یا آن چیز را داریم یا نداریم. اگر نداشته باشیم الم می‌بریم و اگر داشته باشیم لذت می‌بریم. تجربه زندگی ما بین الم از نداشتن آنچه می‌خواهیم و لذت از داشتن آنچه می‌خواهیم می‌گذرد. اما این تصور، خام است. اولین بار شوپنهاور فیلسوف آلمانی نیمه دوم قرن 19 با تعلم از بودا اذعان کرد که بین الم و لذت، یک چیز سومی وجود دارد و آن ملالت است. 🔹تا زمانی که یک چیز را نداریم و می‌خواهیم،‌ دستخوش درد و رنجیم. دیر یا زود آن چیز را به دست می‌آوریم و دستخوش لذت می‌شویم. اما بعد از لذت چیز سومی هست و آن ملال است. زمانی که چیزی را داریم اما آن را نمی‌خواهیم دچار ملال می‌شویم. به این ترتیب لذت نقطه‌ای است میان دو پاره خط الم و ملال. دوران لذت بردن ما از یک نعمت در قیاس با دورانی که آن نعمت را می‌خواستیم و نداشتیم و دورانی که آن نعمت را داشتیم و نمی‌خواستیم، یک نقطه بیشتر نیست. لذت با وصال اتفاق میافتد، اما رسیدن به لذت همان و آغاز ملال همان. 🔹همه ما در زندگی دچار ملال می‌شویم منتها شدت و عمق آن متفاوت است. چه کنیم که ملال ما در زندگی کاهش یابد؟ ملال و اندوه دو پدیده روان شناختی متفاوت هستند اما خیلی توامان هستند و شبیه دو بچه دوقلو، با وجود تفاوت‌هایی که دارند با هم اقتران هم دارند. اینجا فقط به ملال می‌پردازیم. در ملال عوامل بیولوژیک و فیزیولوژیک هم دخیل است اما اینجا به عوامل مربوط به روان شناسی و روان‌شناسی اجتماعی می پردازیم. 🖍 علت های ایجاد ملال سه علت برای ملال می‌توان بر شمرد: 1⃣ تنوع طلبی (نوجویی): ملالت از هر چیز زمانی آغاز می‌شود که رقیبی برای آن چیز پیدا شود و انسان به دلیل تنوع طلبی به سراغ آن چیز جدید می‌رود و این یعنی ملال از چیز قبلی. تنوع طلبی یکی از علت‌های ملال است. 2⃣ تکرار پذیری: تکرار رویداد و اشیاء ملال آور است. 3⃣ آستانه لذت: به لحاظ روان شناختی انسان به گونه‌ای است که از حدی بیشتر نمی‌تواند لذت ببرد. لذت هم همچون درد اگر از حدی فراتر رود باعث مرگ می‌شود. و چون از حدی بیشتر نمی‌توان از چیزی لذت برد آن چیز ملال آور می‌شود. البته قله لذت بخشی فعالیت‌ها و رویدادها با هم متفاوت است. مثلا ما از غذاخوردن به اندازه ارضای غریزه جنسی لذت نمی‌بریم. حال چگونه می‌توانیم کاری کنیم که این سه علت ملال آور کمتر اتفاق بیافتد؟ 1⃣ انتظار برنیامدنی از مطلوبمان نداشته باشیم. باید انتظار معقول از امور داشته باشیم و وزن امور (sense of proportion) را بدانیم. گمان نکنیم که هر فعالیتی (ازدواج، چای خوردن و ...) چه‌ها با ما می‌کند. توقع نداشته باشیم اشیا بیشتر از آنی که می‌توانند به ما چیزی ببخشند، چیزی می‌بخشند. 2⃣ نگاه از نزدیک به امور داشته باشیم. نگاه از دور امکان تکرار صحنه را افزایش می دهد اما در نگاه از نزدیک در هر نگاه جزیی را میبینیم و تا به تکرار برسیم مدتی طول میکشد. اگر یک نفر رو سوار هواپیما کنیم و به ارتفاع مشخصی ببریم که کل تهران رو ببینه، بار دوم هم او را به همون ارتفاع ببریم و بار سوم هم به همون ارتفاع برایش تکراری خواهد شد. اما اگر او را بار اول به ارتفاعی ببریم که یک سوم تهران را ببیند و بار دوم به همان ارتفاع ببریم که یک سوم بعدی تهران را ببیند و بار سوم یک سوم دیگر تهران، تا سه بار برایش تکراری نخواهد شد. اگر بار اول یک دهم تهران را نشانش بدهیم تا ده بار به تکرار نمی‌رسیم و ملال آور نخواهد شد. 3⃣ چیزها را ژرف ببینیم. اگر درختی را از نقطه‌ای در بالای آن برش بدهیم و سطح مقطعش را ببینیم و بار دوم نقطه‌ای از تنه‌اش را برش بدهیم و همین طور پایین‌تر بیاییم، این نگاه در عمق است. از نزدیک که ببینیم در سطح، تنوع پیدا می‌کنیم و ژرف که ببینیم در عمق تنوع پیدا می‌کنیم. تفاوت مورد 2 و 3، تفاوت aspect و perspective هست که جای دیگه باید توضیح داد. بخصوص در امور انسانی تشخیص قرب و عمق سخته. 4⃣ یادگیری را افزایش دهیم. در یادگیری در مورد اشیا تنها به استفاده و عملکردشان اکتفا نکنیم، نگاه ابزاری نداشته باشیم بلکه برای پی بردن به درون امور کنجکاو باشیم. می‌توان با یک قالی 30 سال خود را مشغول کنیم. یک باز از جنبه طراحی،‌یک بار از نظر نساجی و ... به سراغش برویم و این اطلاعات برای استفاده از قالی و روی قالی خوابیدن (جنبه عملکردی) سودی ندارد اما ملال را کاهش می‌دهد. 5⃣ آهستگی در مقابل شتابزدگی. انسان‌های شتاب‌زده و عجول دستخوش ملال می‌شوند. اما آدم آهسته حضور قلب دارد. هر چه عجولانه‌تر زندگی کنیم تفاوت‌ها و جنبه‌های منحصربفرد امور را کمتر درک می‌کنیم. خدا دو بار مثل هم تجلی نمی‌کند، هیچ دو پدیده‌ای شبیه هم نیست. عجله جنبه بدعت و نوظهوری اشیا و پدیده‌ها را می‌گیرد. رولومی بنیان‌گذار روان درمان گری وجودی (اگزیستانسیالیسم) در اواخر عمر خود مبتلا به آلزایمر شد و به نقل از شاگردش، تعبیر او از آلزایمر این بود که هر کسی را که برای بار دوم می‌بینم انگار از نو می‌بینم. سعی کنیم بدون ایتلا به آلزایمر جهان را نو به نو ببینیم. 6⃣ راه‌های نرفته را طی کنیم. ماجراجویی روانی ملال را کم می‌کند. 7⃣ به علم خود عمل کنیم. هر چه به مجاری عمل نزدیک‌تر شویم تنوع بیشتر می‌شود. والسلام