Ani zmora z jeziora ani sen skrzydlaty... | Epicka Poezja Symfoniczna | Słowiańska Przestrzeń скачать в хорошем качестве

Ani zmora z jeziora ani sen skrzydlaty... | Epicka Poezja Symfoniczna | Słowiańska Przestrzeń

Zapraszamy do posłuchania wiersza "Ani zmora z jeziora ani sen skrzydlaty ze zbioru "Łąka"... Bolesława Leśmiana Łąka staje się symbolem życia, pełni i nieskończoności, które wdzierają się w codzienność człowieka. Natura u Leśmiana ma wymiar niemal boski, przekracza zwykłe doświadczenie i staje się przestrzenią spotkania z tajemnicą istnienia. #metalsymfoniczny #epicmetal #słowiańskamuzyka #muzykafilmowa 🔥 Subskrybuj @SłowiańskaPrzestrzeń --------------------------------------------------------------------------- Jeśli chcesz, żebyśmy jeszcze częściej dręczyli Twoje słuchawki i głośniki, możesz symbolicznie wesprzeć działalność kanału: https://patronite.pl/poezja-na-nowo https://suppi.pl/bajerosfera ---------------------------------------------------------------------------- Ani zmora z jeziora, ani sen skrzydlaty, Lecz Łąka nawiedziła wnętrze mojej chaty! Trwała ze mną na tej ławie, Rozmawiając głośno prawie - Na ścianach moich - rosa, na podłodze - kwiaty... Nie grążyłem ja w niebie ni steru, ni wiosła, Lecz mnie radość swym prądem zmiotła i uniosła. Wieczność ku nam znikąd zbiegła, U stóp naszych, warcząc, legła, A pierś moja tej nocy chabrami porosła. I było już wiadomo, że pułap sosnowy Wonnym deszczem, jak obłok, pokropi nam głowy, Bo nie snem się sny płomienią, Jeno deszczem i zielenią - Duch mi zbłąkał się w ciele, jak wpośród dąbrowy. Przeto Bóg, co mnie stworzył, zbladł podziwem zdjęty, Żem uszedł jego dłoniom w tych pokus odmęty! W kształt mię ludzki rozżałobnił, A jam znów się upodobnił Kwiatom i wszelkim trawom i źdźbłom gorzkiej mięty. Nawołujcie się ludzie, pod jasnym lazurem, Chórem w światy spojrzyjcie, zatrwóżcie się chórem! Miłość, wichrem rozpędzona, Wszystko złamie i pokona, Zaś tych, co się sprzeciwią, w śnie skrępuje sznurem! A opaszcie świat cały ścisłym korowodem, Aby wam się nie wymknął, schwytany niewodem... Zapląsajcie, zaśpiewajcie, Pieśnią siebie wspomagajcie, Toć wejdziemy w świat - próżnią, aby wyjść - ogrodem! Niechaj dusza wam będzie błękitami czynna, Stoi przed nią otworem ta jasność gościnna, Czegokolwiek zażądacie, To się zjawi w waszej chacie, Bo nastała godzina taka, a nie inna... Ludzie - mgły, ludzie - jaskry i ludzie - jabłonie, Rozwidnijcie się w słońcu, boć na pewno płonie! Dla mnie - rosa, dla mnie - zieleń, Dla was - nagłość rozweseleń, A kto pieśni wysłuchał - niech mi poda dłonie!