Nâzım Hikmet Ran - Karımın İstanbul'dan Yazdığı Mektup ( Kendi sesinden ) скачать в хорошем качестве

Nâzım Hikmet Ran - Karımın İstanbul'dan Yazdığı Mektup ( Kendi sesinden )

*Alice Baldwin, Was Em Ende **Alexey Bogolyubov, Moonlit Evening in Constantinople ( 1824-1896 ) - Karımın İstanbul'dan Yazdığı Mektup canım, uzandığım yerden yazıyorum. yorgunum pek. aynada yüzümü gördüm, adeta yeşil. havalar soğuk, yaz gelmeyecek. haftada otuz liralık odun lâzım, başa çıkılır gibi değil. sofada demin iş görürken, battaniyemi aldım sırtıma. camlar çerçeveler kırık, kapılar kapanmıyor, burda barınmamız imkansız artık, taşınmalı! ev yıkılacak üstümüze. kiralarsa pahalımı pahalı. sana bunları ne diye anlatırım? üzüleceksin. derdimi kime dökeyim? kusura bakma. ısınsa, iyice ısınsa ortalık ama, hele geceler. bıktım usandım üşümekten. rüyalarımda afrika'ya gidiyorum. cezayir'deydim bir sefer. sıcaktı. alanımı bir kurşun deldi, bütün kanım aktı, ama ölmedim. bana bir hal geldi. çok ihtiyarladığımı hissediyorum. halbuki biliyorsun, henüz kırkıma basmadım. çok ihtiyarladığımı hissediyorum, söylüyorum da, söyleyince kızıyorlar, konferans dinliyorum herkesten. her neyse bu bahsi kapat. paraguay halk türkülerini çaldı radyo. bunlar dikenli bir yaprağın üzerine aşkla, güneşle, insan teriyle yazılmış. acıda, umutluda... bayıldım Paraguay türkülerine. adviye'den mektup aldım. beni çok göresi gelmiş, hiç unutamıyormuş... şaştım da kaldım. yıllardır, sen memleketten gittin gideli, ne kapımı çaldı, ne bir haber yolladı hatta. hatta sokakta karşılaştık. bir bayram sabahı, başını çevirip geçti. en yakın arkadaştık! ama arkadaşlık ağaca benzer, kurudu mu, yeşermez artık. ben cevap yazmadım. neye yarar? evime bile gelse şimdi, söyleyecek lakırdım yok. düşmanlığımda yok elbet. otursun güle güle, zengin bir koca bulmuş hastalıklı bir şeymiş adam manyağın biri. halbuki adviye ne canlı kadındır. gidip baktım oğlumuza, pembe, kumral, uyuyor mışıl mışıl yorganı açılmış, örttüm. bir kara haberde verdi bu akşam radyo; irêne joliot-curie ölmüş. yıllar var bir kitap okudumdu ölenin anısı üstüne yazılmış. bir yerinde iki kız çocuğundan bahseder. satırlar gözümün önüne geldi sarışın iki yunan heykeli gibi der. işte bu çocuklardan biri öldü. bilmem ki nasıl anlatsam, büyük bilgin, büyük adam, ama şimdi lösemiden ölen o sarışın kız çocuğu da. bu ölüm bana çok dokundu. irêne joliot-curie için ağladım bu akşam. ne tuhaf, irêne deselerdi, irêne öldüğün zaman deselerdi, istanbul'lu bir kadın hem de hiç tanımadığın, ağlayacak arkandan, deselerdi şaşardı. kocası geldi aklıma, bir mektup yazsam, başsağlığı dilesem diye düşündüm. adresini bilmiyorum ama paris, frêdêric joliot-curie desem gidermiydi? bir de fransız yazarı öldü. gazetede okudum. adını bile duymamışsındır. çok ihtiyardı zaten, üstelikte egoist, sinik, cenabet herifin biri. her şeyle alay etmiş ömrü boyunca. hiçbir şeyi, hiç kimseyi sevmemiş, bir köpeklerle kedileri, ama yalnız kendininkileri. mülâkat vermiş ölmeden bir kaç gün önce ölümü alaya alıyor aklınca. ama belli dehşetlide korkuyor. resmide var. büyükannemizi erkek yap, tepesine bir takke koy, işte herif. korkunç bir yalnızlık içinde sıska bir ihtiyar. onada acıdım belki büyükannemize benzediğinden, belki de yalnızlığına. acıdım. aynı acıma değil elbet. acıyorsun irêne curie'ye, çocuklarını düşünüyorsun, kocasını, ama daha çok dünyaya acıyorsun, büyük bir insan öldü diye. sana bir müjdem var; okumayı öğreniyor tembel oğlun. epeyi söktü kerata; tut, koş, kitap, kalem, çanta.... mükemmel değil mi? her harfi bir şeye benzetiyor; a bir evmiş, b göbekli bir adam, t bir keser. ödüm kopuyor tembel olacak diye. hep ona iş yaptırmak istiyorum. kız olsaydı kolaydı. kadınların her yaşta her iş gelir elinden. ama beş yaşında bir oğlan, ne becerebilir? ah bir ısınsa havalar... ısınacak. uzadıkça uzadı mektubum. kendine iyi bak, bana hemen cevap ver. beni unutma. bana hemen cevap ver, akıllıdır münevver, nasıl olsa ne yapıp eder, falan filan diye kendini avutma. sensiz perişanım, beni unutma. kendine iyi bak. gözlerinden öperim canım. güzel geceler. kendine iyi bak. bana hemen cevap ver, dertlerimi aklında tutma, unut. beni unutma... (1958)