Скачать с ютуб ทำไมนกพิราบไม่ทำรังบนต้นไม้? แต่ชอบทำรังตามระเบียงคอนโด : รู้เพื่อแก้ปัญหานกพิราบ в хорошем качестве

ทำไมนกพิราบไม่ทำรังบนต้นไม้? แต่ชอบทำรังตามระเบียงคอนโด : รู้เพื่อแก้ปัญหานกพิราบ

สงสัยกันไหมครับว่านกพิราบมันเป็น ญาติกับมนุษย์มาตั้งแต่ปางก่อนหรือยังไงทำไมไม่ชอบไปทำรังตามต้นไม้ตามป่าแบบนกอื่นๆแต่ชอบมาทำรังตามระเบียงบ้านเราตามหลังคาบ้านเราหรือตามตึกตามอาคารที่คนอยู่อาศัยกัน พี่นกมันมีพฤติกรรมและมีนิสัยแบบนี้มันมีที่มาที่ไปครับ นกพิราบที่พบในเมืองทั่วโลกมันคือ Rock Dove แปลว่า นกพิราบหิน เพราะมันชอบอาศัยอยู่ตามซอกหิน ตามหน้าผาหิน เป็นภูมิประเทศปกติของถิ่นที่อยู่เดิมของมัน นกชนิดนี้มีถิ่นกำเนิดดั้งเดิมอยู่ในภูมิภาค เอเชียกลาง และแถวเมดิเตอร์เรเนียน ตะวันออกกลาง ซึ่งไม่ค่อยมีต้นไม้ มีแต่ภูเขาหินให้มันอยู่ เดิมนกมันก็อยู่ของมันดีๆ ไม่ได้ย้ายบ้านมาอยู่ใกล้ชิดกับเราแบบปัจจุบันนี้ แต่มันมีคน เริ่มไปเอานกพิราบมาเลี้ยง นกพิราบโดนจับมาเลี้ยงตั้งแต่สมัยโบราณเพื่อใช้ในการส่งสาร และเป็นแหล่งอาหาร เมื่อเวลาผ่านไป นกพิราบเหล่านี้ได้หลบหนีออกจากการเลี้ยงและแพร่กระจายไปทั่วโลก ซึ่งความที่มันเคยเป็นสัตว์เลี้ยงมาก่อน เลยทำให้มันสามารถอยู่ใกล้กับชุมชน สังคมมนุษย์ได้ ส่วนสาเหตุที่นกพิราบอาศัยอยู่ในเมืองอย่างแพร่หลายมาจากปัจจัย 3 อย่างนั่นคือ 1.แหล่งอาหาร นกพิราบมันเป็นสัตว์ที่กินได้หลากหลายมากตั้งแต่เมล็ดพืชธัญพืชผักหญ้าข้าวสวย เศษขนมปัง หรือแม้แต่เนื้อสัตว์ ในเมืองเลยกลายเป็นแหล่งอาหารที่สำคัญของนกพิราบที่มันหาหากินได้ง่ายทั้งจากกองขยะตามบ้านคนหรือบางพื้นที่มีคนให้อาหารนกพิราบกันจริงจังด้วยซ้ำไป 2.ที่อยู่อาศัย อย่างที่บอกไปว่านกพิราบนั้นมีถิ่นอาศัยดั้งเดิมอยู่ตามภูเขาหินซอกหิน มันเลยมองตึกรามบ้านช่องของเมืองใหญ่ๆเป็นเหมือนภูเขาหินที่มีซอกหินให้มันอยู่อาศัยได้เต็มไปหมด ตามธรรมชาตินกพิราบมันไม่ทำรังอยู่ตามต้นไม้มาตั้งแต่ดั้งเดิมอยู่แล้วเพราะว่าพื้นที่อาศัยแต่แรกของมันแทบจะไม่มีต้นไม้ให้ทำรัง มันก็เลยชอบอยู่ตามซอกตึกหรือใต้หลังคาหรือแม้แต่ระเบียงบ้านระเบียงคอนโด 3. ปลอดภัยจากนักล่า ตามธรรมชาตินกพิราบมันจะถูกล่าจากเหยี่ยวแมวป่างูที่มีอยู่ตามป่าตามเขา แต่ในเมืองมันไม่มีสัตว์เหล่านี้ดังนั้นนกพิราบมันเลยอยู่อาศัยได้อย่างสบายใจเพราะไม่มีอะไรมาล่ามันเลย มันก็เลยเป็นสามเหตุผลสำคัญที่ทำให้นกพิราบมันไม่ยอมกลับไปอาศัยตามภูเขาหินตามธรรมชาติแต่ชอบที่จะอยู่อาศัยในเมืองมากกว่า และเวลาอยู่ในเมืองมันก็ไม่ไปทำรังอยู่ตามต้นไม้ชอบมาทำอยู่ตามบ้านคนตามคอนโดตามอาคารที่คนอยู่อาศัยอย่างที่เป็นอยู่นั่นแหละ สิ่งที่น่ากลัวของนกพิราบมีสองอย่าง อย่างแรกคือ นกพิราบมีความสามารถในการแพร่พันธุ์สูง นกพิราบ ตามธรรมชาติมีอายุขัยประมาณห้าปีแต่ถ้าเลี้ยงดีๆบางตัวมันอายุถึง 15 ปีก็มีและปีปีนึง สามารถวางไข่ได้ 6-10 ครั้ง ทำให้ตลอดอายุขัย นกพิราบคู่หนึ่งอาจมีลูกได้มากถึง 30-50 ตัว หมายความว่า ถ้าตอนนี้ในกรุงเทพ มีนกพิราบแค่คู่เดียว อีก 5 ปีนับจากนี้ มันสามารถเพิ่มปริมาณเป็น 15,000 ตัว ได้เลย อย่างที่สอง นกพิราบเป็นพาหะนำโรค นกพิราบมันเป็นพาหะนำโรคหลายอย่าง อึ ของมันจะมีทั้งเชื้อราเชื้อแบคทีเรียเชื้อไวรัสซึ่งทำให้เราเป็นได้ตั้งแต่ท้องเสีย ปอดอักเสบไปจนถึงสมองอักเสบได้เลย ในน้ำลายและสารคัดหลั่งของนกพิราบก็มีเชื้อโรคที่เป็นอันตรายต่อมนุษย์ เช่น ไข้หวัดนกที่อันตรายถึงตายได้ อีกอย่างหนึ่งที่คนมักจะมองข้ามก็คือเห็บไรปรสิตต่างๆที่เกาะอยู่ บริเวณผิวหนังของนกแค่เราไปสัมผัสไปจับบางทีก็ได้รับเชื้อแล้ว เอาจริงแค่เดินผ่านใกล้ใกล้แล้วมันกระพือปีกบินกันทั้งฝูงแค่นี้ก็มีพวกเชื้อโรคกระจายกันฟุ้งไปหมดแล้ว ถือว่าเป็นพาหะนำเชื้อในเมืองอีกตัวนึงที่ต้องควบคุม การป้องกันและควบคุมนกพิราบในเมือง เพื่อป้องกันปัญหาที่เกิดจากนกพิราบในเมือง การจัดการประชากรนกพิราบเป็นสิ่งสำคัญ นี่คือวิธีการที่ใช้ได้ผล 1. การทำความสะอาดมูลนกพิราบ – ควรทำความสะอาดบริเวณที่มีมูลนกพิราบด้วยน้ำยาฆ่าเชื้ออย่างสม่ำเสมอ และสวมใส่อุปกรณ์ป้องกัน เช่น หน้ากากและถุงมือขณะทำความสะอาด 2. การควบคุมแหล่งอาหาร – ลดการทิ้งเศษอาหารในพื้นที่สาธารณะ และห้ามให้อาหารนกพิราบในที่สาธารณะเพื่อลดจำนวนประชากรนก 3. การติดตั้งอุปกรณ์ป้องกัน – การติดตั้งตาข่ายลวด หรือเข็มกันนกตามอาคารและสถานที่ต่าง ๆ ช่วยป้องกันไม่ให้นกพิราบทำรังในบริเวณดังกล่าว 4. การใช้สารเคมีหรือยาขับไล่นก – สามารถใช้สารขับไล่นกพิราบที่ปลอดภัยต่อสิ่งแวดล้อมและสัตว์อื่น ๆ เพื่อป้องกันการทำรังและการอยู่ใกล้มนุษย์ ปัจจุบันในเมืองส่วนใหญ่จะมีกฎหมายห้ามเลี้ยงนกพิราบ หรือห้ามให้อาหารนกในพื้นที่สาธารณะครับซึ่งในชุมชนในหมู่บ้านหลายที่ก็บังคับกฎหมายอันนี้ก็เหมือนกัน แต่มันจะมีบางคนมีบางบ้านที่แอบให้อาหารนกด้วยความเมตตาโดยไม่รู้ว่ามันเป็นหนึ่งในสัตว์ที่พวกเราต้องช่วยกันควบคุมเพราะมันมีมากเกินไปแล้วครับ ‪@MrOe-เล่าเรื่องบ้าน‬