MINUSH AGA - Kënga dhe Vallja e Minushit - Qaj Minushi - Historia скачать в хорошем качестве

MINUSH AGA - Kënga dhe Vallja e Minushit - Qaj Minushi - Historia

MINUSH AGA - Kënga dhe Vallja e Minushit - Qaj Minushi - Historia ‪@SarandaWeb‬ https://sarandaweb.net/vallja-minush-... Kënga Hidajet Islamaj, Vallja Grupi i Konispolit Në kafen e një qyteti të vogël të Çamërisë, ishin ulur dhe po pinin tre persona: Minush Agai, Birbili dhe Resuli, kuptohet edhe këta agallarë. Resuli, në pije e sipër, i lavdëron bukurinë e gruas Minush agait, i thotë se e ka parë në krua tek po mbushte ujë. I kishte dhënë shaminë e xhepit dhe ajo ja pastroi, i kishte thënë dy-tri fjalë ajo ja pranoi! Minush aga, që qe i pirë, vajti në shtëpi, mori thikën dhe theri gruan e tij! Vendi dhe koha e ngjarjes, nuk dihet me siguiri, por mund të jetë Parga, Gumenica, nuk përjashtohet edhe Delvina, që aso kohe bënte pjesë në vilajetin e Janinës, qytete me shumicë shqiptare e myslimane por edhe pakica shqiptare ortodokse, kjo e fundit duhet mbajtur parasysh ngaqë, në kafenetë e myslymanëve nuk praktikoheshin pijet alkoolike. Sa i takon kohës, duhet të pranohet gjysma e dytë e shekullit të nëntëmbëdhjetë, në kohën e sundimit turk. Personazhet; janë nga paria e qytetit, ata thirren agallarë, nga shtresa e kamur, e fisme, me ofiqe dhe prona. Minush agai, burri i gruas së bukur, duhet të ketë qënë i rënë nga vakti, e them këtë se në shtëpitë e agallarëve punët i bënin shërbëtorët, ndërsa gruaja e Minushit, kishte shkuar vetë në krua për të mbushur ujë. Birbili, është bashkqytetar i tij shqiptar, kjo kuptohet nga emri. I treti, Rersuli mund të ketë qenë kajmekami turk i vendit. Janë dy arsye që të bëjnë ta mendosh: së pari një shqiptar, për hir të kodit zakonor dhe moralit, nuk do t’ia lejonte vetes atë lloj ngacmimi dhe fyerje, se te shqiptarët kjo fyerje lahej me gjak; së dyti, personi në fjalë, duhet të ndjehej i sigurtë, i mbrojtur nga ofiqi dhe pushteti që i jepte ky ofiq dhe që ia lejonte pushtllëqet. Të tre kanë qënë burra në moshë të pjekur. Zonja e Minushit, që emri i saj nuk përmendet, here quhet grua, here zonjë por edhe nuse, pa tjetër që ka qenë e hijshme dhe e bukur, që tërhiqte vëmendjen e të tjerëve, por e pafajshme dhe e ndershme. Ajo në tekstin e këngës quhet grua, por edhe zonjë. Edhe ajo ka qënë në moshë të pjekur e me bukuri të arrirë, për këtë dëshmon e thëna në këngë se ajo kishte disa fëmijë. Intriga; para se të rrëfejmë sesi thuret rrjeta e merimangës dhe si derdhet helmi i intrigës në kupën e xhelozisë, dua të bëj disa përqasje, që janë jo vetëm shqiptaro-ballkanike por edhe mesdhetare. Një është shtysa intriguese: Nakari, cmira, zilia, dashakeqësia e kajmekamit në dëm të shokut të tij të pijes,Minush Agait. Kushedi se për ç’arsye, ose thjesht nga ligësia dhe vese të tjera të karakterit turkoshak që lakmonte gjënë e tjetrit dhe, pamundësia për ta bërë të vetën atë. Mjeti i realizimit të intrigës është fjala, ngaqë fjala vret njësoj si plumbi, e thënë ndryshe, gjuha nuk ka eshtra, por eshtra thyen. Fjala thuhet, kur avujt e alkolit kishin turbulluar gjykimin, dhe për ta bërë të besueshme të thënën, sillet si dëshmi vendi i ndodhjes së takimit, kroi, një vend i vërtetë e i besueshëm dhe shamia, si shenjë materiale intime, ndofta një mashtrim, por që shfaqet si një e vërtetë intriguese e pranimit dhe pëlqimit të saj për bandillin që i vardisej. Burimi i ujit (kroi), është një element thjesht shqiptar. Te kroi takohen e shihen vashazat me trimat e këngëve lirike dashurore çame. Shamia na kujton përngjasimin me Otellon e Shekspirit, ngjarjet e të cilit ndodhin në një ishull mesdhetar. Por “Desdemonës” çame, nuk i vjedhin shaminë, por gjoja i japin një shami xhepi të zotrisë sqimqtar, për t’a larë në ujin e kroit, e shoqëruar kjo gjoja edhe me disa fjalë, kuptohet që ato ishin dashurore, bukurilavdëruese dhe që gjasme asaj i pëlqyen! Arsye e mjaftueshme e nderit të dhunuar, për një burrë sedërqar, që në pamundësi të ndëshkimit të kajmekamit pretendues, e prijnë atë drejt krimit, për të vrarë zonjën e tij, që është vetë pafajësia. Melodia e Minushit, në jug të vendit dhe aty ku jetojnë bashkësitë çame, kërcehet në dasma si valle, por edhe si valle e kënduar. Edhe vallja është e thjeshtë, tre hapa para, dy në vend, tre prapa,dy në vend e përsëri përpara. Në valle, melodia është diçka me ritëm më të shpejtuar. KËNGA E MINUSHIT Zgjo Minushin, zgjo Birbilin, zgjo Resul aga! Ishin mbledhur dhe po pinin në një kafene. -Të bukur grua që paske, bre Minush aga! -Ku e njeh, ku e ke parë që ma mollois? -E paçë një ditë në krua që po mbushte ujë, I dhashë shamin e dorës, ajo ma pastroi, I Thashë nja dy-tri fjalë, ajo mi pranoi! Minush aga qe i pirë, vajti në shtëpi Mori thikën dhe e theri, o gruan e tij! Të nesërmen që i del rakia vajti te varri: Çohu grua, çohu vishu se kemi fëmijë, Çohu grua dil nga varri se un bëra faj, Çohu vishu e stolisu,dil në shoqëri, Të të shohin gjithë bota dhe unë i mjeri! https://sarandaweb.net/   / sarandaweb.net     / sarandaweb