HOE JE EEN EINDE MAAKT AAN CONSTANT OPRUIMEN скачать в хорошем качестве

HOE JE EEN EINDE MAAKT AAN CONSTANT OPRUIMEN

Meer over minimalisme vind je in mijn boek 'Verlangen naar minder' Waarom komen mensen moeilijk van spullen af en waarom blijven ze constant opruimen? Het is een vraag die ik mezelf stelde en ik besloot om op onderzoek uit te gaan. Marie Kondo, de Japanse tidy-queen, schreef er een boek over: ‘Opgeruimd!’ Een hele grote aanrader met de garantie dat je handen jeuken na het lezen van dit boek. ‘People have trouble discarding things that they could still use (functional value), that contain helpful information (informational value) and that have sentimental ties (emotional value). When these things are hard to obtain or replace (rarity), they become even harder to throw away’. Dit zijn dus de drie aspecten die iets waarde geven voor ons: functionele, informatieve en emotionele gehechtheid. Als je kijkt naar deze drie aspecten dan zou je kunnen zeggen dat deze dingen worden overdreven door je brein en dat je daarom dus niks weg doet. 1. Het brein overdrijft de functionele waarde. ‘Dit kunnen we nog wel een keer gebruiken’. ‘Wie wat bewaart heeft wat’. ‘Ja wat-als en ‘als-dan’. ‘Just in case kunnen we dit beter bewaren’. Het zijn de just in case items zoals The Minimalists ze noemen: ‘We often hold on to things just in case we need them. We don’t let go because we might need something in some far-off, nonexistent, hypothetical future. And we pack too much stuff for trips and vacations just in case.’ We need not hold on to these things just in case. The truth is, we rarely use our just-in-case items, and so they sit there, take up space, get in the way, weigh us down. Most of the time they are not items we need at all. ‘Instead, if we remove the just-in-case items from our lives, we can get them out of the way and free up the space they consume.’ Tackel dit met de 20/20 regel: Iets dat binnen een straal van 20 km voor 20 euro of minder te koop is kan weg. 2. Het brein overdrijft de informatiewaarde. Dit is vaak de reden waarom we eeuwig kranten en magazines bewaren. Want er kan iets in staan wat ik eventueel in de toekomst nodig heb. Ook ervaring leert dat deze magazines en kranten daar maar blijven liggen, tot het stof ze onzichtbaar maken. Tackel dit met de gedachte dat alles te vinden is op het internet en dat deze hang naar informatie steeds overbodiger wordt. Een plaatje of een stuk tekst is altijd terug te vinden. In mijn tijd zonder televisie heb ik bijvoorbeeld nooit iets gemist wat ik het later niet meer kon terug zien. Alles is overal te vinden als je het nodig hebt en dat wordt alleen maar meer en meer. 3. Het brein overdrijft de emotionele gehechtheid. Iets heel snel emotionele waarde geven is een andere fout die we als mens maken. Ik begrijp dit heel goed want ik heb het zelf ook gehad. Liefdesbrieven kon ik niet weg doen maar ook vriendenboekjes van vroeger niet. Later dacht ik er nog even over na en kwam ik tot de conclusie dat dit alleen ‘toen’ waarde had. Het doel van een brief is weg zodra het is ontvangen. Op dit moment is hij of zij die het heeft geschreven het allang vergeten. Zie het als een bericht dat verdwijnt, net als een Snapchat bijvoorbeeld. Vind GROWTHINKERS hier: Blog: http://www.growthinkers.nl Facebook:   / growthinkers   Instagram:   / growthinkers   Podcast: http://www.anchor.fm/growthinkers