प्रथम पुण्यस्मरणानिमित्त सामाजिक उपक्रम करून मित्राचे स्मरण करण्यात आले.... скачать в хорошем качестве

प्रथम पुण्यस्मरणानिमित्त सामाजिक उपक्रम करून मित्राचे स्मरण करण्यात आले....

माझा जिवलग मित्र… माझा भाऊ… प्रवीण C.A. साहेब… आज तुला आम्हाला सोडून जाऊन पूर्ण एक वर्ष झालं. पण तुझ्याविना गेलेला प्रत्येक दिवस आजही तितकाच जड आहे. तू जीवनात येण्यासाठी किती धडपड केलीस… अभ्यास, संघर्ष, मेहनत — काहीही बाकी ठेवले नाहीस. तुझी स्वप्नं आभाळाएवढी मोठी होती. तू सूर्य बनलास, स्वतःचं घर घेतलंस, आणि गाडी घेण्याचं तुझं आयुष्यभराचं स्वप्नही तू पूर्ण केलंस. गाडी घेतल्यावर तर तूच वेडा झाला होतास… “गाडी कधी येते रे?” हे वाक्य आठवलं की अंगावर काटा येतो. गाडी घेऊन फिरण्याची, ड्रायव्हिंगची प्रॅक्टिस करण्याची तुला किती प्रचंड आवड होती! तू केलेली प्रत्येक छोटीशी प्रगती, प्रत्येक आनंद तू आम्हाला शेअर करायचास. कारण तू फक्त मित्र नव्हतास… तू आमचा दिलाचा तुकडा होतास. आणखी एक गोष्ट तुझ्यात विलक्षण होती— दुसऱ्यांना मदत करण्याची तुझी तळमळ. कोणतीही संधी असो, तू कोणाला मदत न करता कधीच पुढे सरकलास नाहीस. तुझ्यासारखी मनाची श्रीमंती फार थोड्यांकडे असते. आणि मग… अचानक पाण्यासारखा निसटून गेला तू. क्षणभरात आमचं जग रिकामं करून गेलास. मनात जी पोकळी निर्माण झाली आहे, ती आजही तशीच आहे — खोल, वेदनादायी आणि न भरून येणारी. आपण दोघांनी एकत्र घालवलेले क्षण… आपली मस्ती, आपली स्वप्नं, आपली योजना… आजही तशाच आठवणी बनून मनात जपून बसल्या आहेत. कधी कधी त्या आठवणी इतक्या जिवंत वाटतात की डोळ्यात पाणी आलं तरी स्वतःवर नियंत्रण राहत नाही. मी जेव्हा सीरियस व्हायचो, तेव्हा तू नेहमी म्हणायचास — “राघवेंद्र, काळजी करू नको. आपण दोघं मिळून भारी जीवन जगू…” तुझ्या त्या शब्दांनी मला प्रत्येक वेळी आधार मिळायचा. पण तू गेल्यावर… ती उब, ती माया, ते अबोल प्रेम — सगळं कुठेतरी अर्धवट थांबून गेलं आहे. आजही वाटतं… मित्रा, तू कुठेही असलास, आपल्यातली मैत्री कधीच संपलेली नाही. तू नसला तरी तुझी आठवण, तुझं प्रेम, तुझं अस्तित्व — आमच्या प्रत्येक दिवसात आहे. तू पुन्हा एकदा भेटावंसं वाटतं… फक्त एक मिनिट जरी का असेना… प्रवीण, तू कायम आमच्या हृदयात आहेस. आणि असंच राहशील — आज, उद्या, आणि आयुष्यभर.