EP.2 ข้าไม่ขอเป็น..ฮองเฮาอีก! скачать в хорошем качестве

EP.2 ข้าไม่ขอเป็น..ฮองเฮาอีก!

ในท้องพระโรงวันนี้ เรื่องสาส์นขอกำลังทหารไปปราบพวกอุยกร์ถูกยกขึ้นมาเป็นประเด็นอีกครั้ง หลังจากขุนนาง ทั้งหลายถกเถียงกันอยู่ครึ่งค่อนวัน ที่สุดก็ได้ข้อสรุป ฮ่องเต้แต่งตั้งแม่ทัพโส่วให้เป็นผู้นำทัพไปปราบอุยกูร์ สั่งให้เคลื่อน ทัพภายในสามวัน ข่าวนี้มาถึงหงซิ่วพร้อมของมีค่าที่ถูกคนตระกูลโส่วขโมยไป รวมแล้วมีถึงสามหีบใหญ่ เมื่อจบเรื่องของโส่วเย่าหนาน หงซิ่วก็เตรียมแผนขั้นต่อไป อันที่จริงโส่วหงซิ่วมีท่านตาเป็นถึงท่านป๋อ แต่เพราะนางทำตัวเสื่อมเสียกอปรกับถูกฮูหยินรองเจาและคนในตระกูลใส่ร้ายทำให้ห่างเหินกับบ้านเดิมของมารดา ตอนนี้คงได้เวลาที่นางจะต้องไปเยือนจวนป๋อเสียที เมื่อคิดวางแผนรอบคอบดีแล้ว ก็หันไปบอกซุ่นจั้ง "ส่งเทียบไปจวนติ้งป๋อว่าข้าจะไปเยี่ยมเยือนในวันพรุ่งนี้ ยามห้าย" "เพคะ" ชุ่นจั้งรับคำหมุนตัวออกไป วันนี้ในวังยังส่งหมอหลวงมาตรวจอาการของจวิ้นอ๋องเช่นเคย ตั้งแต่ที่นางได้รู้เรื่องของเหอสวีอี หงซิ่วไม่คิดไว้ใจ ผู้ใดอีก โดยเฉพาะหมอหลวงจากในวัง ตอนที่หมอกำลังตรวจ นางจึงเข้าไปนั่งเฝ้าอยู่ใกล้ๆ รัศมีกดดันที่แผ่ออกจากร่างของหงซิ่ว ทำให้หมอหลวงที่มาเหงื่อกาฬแตกพลัก มือไม้สั่นหยิบจับอันใดไม่ถูกกระทั่งเผลอทำถ้วยยาหล่นแตก หมิงซีเหอเหลือบมองนางแวบหนึ่ง ใบหน้าคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม แต่ไม่ได้กล่าวอันใด เห็นหมอหลวงกำลังจะก้มลงเก็บ หงซิ่วก็ส่งสัญญาณให้ชุ่นจั้งเข้าไปช่วยเก็บพลางกล่าวว่า "ท่านหมอ ปล่อยให้บ่าวไพร่ทำจะดีกว่า" หมอหลวงทำท่าจะปฏิเสธ ครั้นเห็นสายตาของพระชายา ก็ต้องจำใจยอม ทว่ายังคอยมองเศษกระเบื้องบนพื้นอย่างกังวล หงซิ่วยิ้มเย็นในใจ เป็นอย่างที่คาด มีคนลงมือกับจวิ้น อ๋องแล้วจริงๆ ซุ่นจั้งอยู่วังหลังมานานย่อมเข้าใจเรื่องนี้เป็นอย่างดี นางเก็บยาที่ตกค้างอยู่ในเศษกระเบื้องมอบให้หัวกงกงนำไปให้หมอตู้ตรวจ ก่อนจะกลับมายืนเบื้องหลังหงซิ่ว ดังเดิม ครั้นพอเห็นหมอหลวงทำท่าจะไปต้มยาใหม่ หงชิ่วก็กล่าวขึ้นว่า "ท่านหมออย่าลำบากเลย เขียนเทียบให้สาวใช้ไปจัดการเถิด จวนอ๋องพอจะมีสาวใช้ที่รู้เรื่องต้มยาสมุนไพรอยู่บ้าง ท่านวางใจได้" เจิงจั้น รู้สึกเหมือนว่าตนเองกำลังยืนอยู่เบื้องพระ พักตร์ของเสวียนฮองเฮาก็ไม่ปาน แข้งขาสั่นอย่างห้ามไม่อยู่รีบยกมือคารวะตอบรับเสียงเบาราวกับยุง "ดะ..ได้ พ่ะย่ะค่ะกระหม่อมจะเขียนเทียบให้เดี๋ยวนี้" พูดจบก็รีบเดินผละไป ร้อนรนถึงขั้นสะดุดธรณีประตู หงซิ่วไม่มองเขาแม้แต่น้อย พยักหน้าให้ซุ่นจั้งตามไป ฉวีกงกงถอนหายใจออกมาเบาๆ นางเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง ก่อนจะดึงสายตากลับมามองหมิงซีเหอ ทั้งคู่สบตา กัน ในห้องพลันเกิดความเงียบ ไม่มีผู้ใดคิดจะเอ่ยวาจา รอจนกระทั่งหมอหลวงกลับมาอีกครั้ง หงซิ่วถามถึงอาการของจวิ้นอ๋อง เขาตอบมาสองสามประโยค จากนั้นก็รีบลากลับ หลังจากที่หมอหลวงจากไปนางถึงได้เอ่ยปาก "เมื่อวานท่านอ๋องได้ดื่มยาที่หมอหลวงจัดให้หรือไม่เพคะ" หมิงซีเหอส่ายหน้า กล่าวว่า "ข้ามิเคยไว้ใจผู้ใด ยิ่งไม่มีทางดื่มยาส่งเดช"