Bolesna egzekucja fanatycznego niemieckiego antysemity i zboczeńca seksualnego - Julius Streicher скачать в хорошем качестве

Bolesna egzekucja fanatycznego niemieckiego antysemity i zboczeńca seksualnego - Julius Streicher

...Wymyślał też liczne oskarżenia. Streicher twierdził, że po schwytaniu był źle traktowany przez alianckich żołnierzy. Według jego relacji kazali mu się rozbierać w celi przez wiele dni, przypalali go papierosami i zmuszali do gaszenia ich gołymi stopami, pozwalali mu pić tylko wodę z toalety, zmuszali do całowania stóp czarnoskórych żołnierzy i bili go bykowcem. Twierdził również, że niektórzy żołnierze pluli na niego i zmuszali do otwierania ust, aby do nich napluć. Ponadto Streicher skarżył się, że wszyscy jego sędziowie byli Żydami. Większość dowodów przeciwko Streicherowi pochodziła z jego licznych przemówień i artykułów na przestrzeni lat, które, jak twierdzili oskarżyciele, były tak podżegające, że był współwinny morderstwa, a zatem tak samo winny jak ci, którzy faktycznie zarządzili masową eksterminację Żydów. Twierdzili oni również, że Streicher kontynuował swoją antysemicką propagandę nawet po tym, jak dowiedział się z raportów i zdjęć, że Żydzi byli mordowani. Streicher twierdził jednak, że nic nie wiedział o Holokauście, mówiąc, że był jedynie „miłośnikiem przyrody”, który chciał tylko, aby „obcokrajowcy” opuścili kraj. 1 października 1946 roku, Międzynarodowy Trybunał Wojskowy uniewinnił Streichera od zarzutu zbrodni przeciwko pokojowi, ale uznał go winnym zbrodni przeciwko ludzkości i skazał na śmierć przez powieszenie. Wyrok przeciwko niemu brzmiał częściowo: „Przez 25 lat przemawiania, pisania i głoszenia nienawiści do Żydów, Streicher był powszechnie znany jako "żydowski podżegacz numer jeden”. W swoich przemówieniach i artykułach, tydzień po tygodniu, miesiąc po miesiącu, zarażał niemiecki umysł wirusem antysemityzmu i podżegał naród niemiecki do aktywnych prześladowań. ... Podżeganie Streichera do morderstw i eksterminacji w czasie, gdy Żydzi na Wschodzie byli zabijani w najstraszniejszych warunkach, wyraźnie stanowi prześladowanie z powodów politycznych i rasowych w związku ze zbrodniami wojennymi, zgodnie z definicją zawartą w Karcie, i stanowi zbrodnię przeciwko ludzkości”. Streicher, wraz z Hansem Fritzsche - czołowym niemieckim nazistowskim propagandystą radiowym, byli pierwszymi w historii osobami oskarżonymi o to, co później zostało sklasyfikowane jako podżeganie do ludobójstwa. Podczas gdy Göring, zaprzysięgły wróg Streichera, popełnił samobójstwo zaledwie kilka godzin przed egzekucją, los Juliusa Streichera okazał się znacznie gorszy. Streicher został stracony przez sierżanta armii amerykańskiej Johna C. Woodsa, który nie miał udokumentowanego przedwojennego doświadczenia jako kat. Istnieją przypuszczenia, że Woods celowo przeprowadzał egzekucje w nieprawidłowy sposób, aby skazani naziści cierpieli - wszystkich dziesięciu straconych tego dnia zginęło w długich męczarniach. Naziści straceni przez sierżanta Woodsa nie spadli z wystarczającej wysokości, by doszło do natychmiastowego złamania kręgów szyjnych, co spowodowało, że umierali przez powolne uduszenie, trwające w niektórych przypadkach kilka minut. Co więcej, otwór w zapadni był zbyt wąski, przez co kilku skazańców podczas upadku doznało obrażeń głowy, które spowodowały krwawienie. 16 października 1946 roku, w dniu egzekucji, na dole szafotu Streicher, totalny fanatyk, krzyknął „Heil Hitler!" Amerykański oficer powiedział wtedy: „Proszę zapytać tego człowieka, czy ma jakieś ostatnie słowa”. Kiedy tłumacz przetłumaczył, Streicher krzyknął: „Bolszewicy pewnego dnia pana powieszą”. „Purim-Fest 1946!” nawiązując do żydowskiego święta Purim, które przypomina zwycięstwo Żydów nad ich wrogiem Hamanem, który wraz z 10 synami również został powieszony. Kiedy czarny kaptur został opuszczony na jego głowę, można było usłyszeć stłumiony głos Streichera, który powiedział: „Adele, moja droga żono”. W tym momencie drzwi klapy otworzyły się z głośnym hukiem. Joseph Kingsbury-Smith, który relacjonował egzekucje dla International News Service, doniósł, że Streicher, wówczas 61-letni, „spadł kopiąc” i słychać było jego jęki pod rusztowaniem po tym, jak wypadł przez zapadnię. Ponieważ spadł z szubienicy z niewystarczającą siłą, aby skręcić kark, jego straszliwe konwulsje trwały 15 długich minut, zanim zmarł. Następnie jego zwłoki zostały skremowane i rozrzucone w rzece Isar. Sierżant Woods nie tylko podkreślał później, że wykonał wszystkie egzekucje prawidłowo, ale także stwierdził, że jest bardzo dumny ze swojej pracy. Zastrzeżenie: Wszystkie poniższe opinie i komentarze pochodzą od widzów i nie odzwierciedlają poglądów kanału World History. Nie akceptujemy promowania przemocy lub nienawiści wobec osób lub grup opartych na takich cechach jak: rasa, narodowość, religia, płeć, pochodzenie, orientacja seksualna. World History ma prawo przeglądać komentarze i usuwać je, jeśli zostaną uznane za nieodpowiednie. ► Kliknij przycisk SUBSKRYBUJ, aby zobaczyć więcej interesujących klipów:    / @worldhistoryvideospl   #historia #historiaświata #holokaust #ww2