У нас вы можете посмотреть бесплатно گل های رنگارنگ - برنامه شماره 104 - مرضیه или скачать в максимальном доступном качестве, которое было загружено на ютуб. Для скачивания выберите вариант из формы ниже:
Если кнопки скачивания не
загрузились
НАЖМИТЕ ЗДЕСЬ или обновите страницу
Если возникают проблемы со скачиванием, пожалуйста напишите в поддержку по адресу внизу
страницы.
Спасибо за использование сервиса ClipSaver.ru
با همکاری: مرضیه، محجوبی، کسایی، تجویدی، شنجرفی، حسین همدانیان آهنگ: محجوبی شعر ترانه: منیر طه اشعار متن برنامه: میرزا حبیب خراسانی، عماد خراسانی، سعدی شیرازی گوینده: روشنک ============================================ (میرزا حبیب خراسانی) خداوندا عجب شوریدهرائیم چنین بیدانش و بیدل چرائیم یکی پوید ره مسجد، یکی دیر از این سو رانده، زان سو مانده مائیم ============================================ (عماد خراسانی) دامن از چنگ غم یار، رها خواهم کرد گره از کار دل خونشده، وا خواهم کرد در دلی نیست نشانی ز وفا، من هم نیز گر کند عمر وفا، ترکِ وفا خواهم کرد پای یک گل ننشینم که چنین خوار شوم بعد از این رقصکنان کار صبا خواهم کرد هر شبی ماه دگر جویم و خورشید دگر جای در سایهی الطاف خدا خواهم کرد حیف، عادت به وفا کرده دل خونشدهام ورنه میگفتم از این بیش، چهها خواهم کرد نه خطا شد، به خدا تا تن و جانم باشد صبر بر جور و تحمل به جفا خواهم کرد گر دهد چرخ به من، نوبتی ای بادهکشان به خدا میکدهای وقف شما خواهم کرد ============================================ (سعدی شیرازی) سستپیمانا به یک ره دل ز ما برداشتی آخر ای بدعهد سنگیندل چرا برداشتی نوع تقصیری تواند بود ای سلطان عشق تا به یک ره سایهی لطف از گدا برداشتی گفته بودی با تو در خواهم کشیدن جام وصل جرعهای ناخورده شمشیر جفا برداشتی خاطر از مهر کسان برداشتم از بهر تو چون تو را گشتم تو خود خاطر ز ما برداشتی لعل دیدی لاجرم چشم از شبه بردوختی دُر پسندیدی و دست از کهربا برداشتی شمع برکردی چراغت بازنامد در نظر گل فرا دست آمدت مهر از گیا برداشتد دوست بردارد به جرمی یا خطایی دل ز دوست تو خطا کردی که بیجرم و خطا برداشتی عمرها در زیر دامن برد سعدی پای صبر سر ندیدم کز گریبان وفا برداشتی ============================================ (منیر طه) ای قبلهگه خوبان، ای مظهر زیبایی تو شهرهی شهر از حسن، من شهره به رسوایی گر با تو جفا کردم، دانم که خطا کردم چون عذر گنه خواهم، شاید که ببخشایی دانی که پریشانم، از کرده پشیمانم بی روی تو نالانم، در گوشهی تنهایی خوناب جگر هر دم، از دیده روان کردم از دیدهی خونبارم، پیدا شده دریایی ای لعبت نیکویم، دلدارِ پریرویم من راه وفا پویم، شاید که تو بازآیی