Naqqāli, Iranian dramatic story-telling | Historical Legacies скачать в хорошем качестве

Naqqāli, Iranian dramatic story-telling | Historical Legacies

A Documentary Work by #Iman_Tash and #Amir_Sharif #Naqqāli is the #oldest form of #dramatic #performance of #Iran and has long played an important role in society, from the courts to the #villages. The #performer – the #Naqqāl – recounts #stories in verse or prose accompanied by #gestures and #movements, and sometimes #instrumental_music and #painted_scrolls. Naqqāls function both as entertainers and as bearers of #Persian #literature and culture, and need to be acquainted with local #cultural expressions, #languages and #dialects, and #traditional_music. Naqqāli requires considerable talent, a retentive memory and the ability to improvise with skill to captivate an audience. The Naqqāls wear simple costumes, but may also don ancient helmets or armoured jackets during #performances to help recreate battle scenes. Female Naqqāls perform before mixed audiences. Until recently, Naqqāls were deemed the most important guardians of folk-tales, ethnic epics and Iranian #folk_music. Naqqāli was formerly #performed in #coffeehouses,# tents of #nomads, houses, and historical venues such as ancient caravanserais. However, a decline in the popularity of coffeehouses, combined with new forms of entertainment, has resulted in diminishing interest in Naqqāli performance. The aging of master performers (#morsheds) and the decreasing popularity among younger generations have caused a steep drop in the number of skilled Naqqāls, threatening the survival of this dramatic art. #نقالی #قدیمی ترین #نمایش #نمایش #ایران است و از دیرباز نقش مهمی در جامعه از دربار گرفته تا #روستاها داشته است. #نوازنده - #نقال - #قصه ها را به نظم یا نثر همراه با #اشارات و #حرکات و گاه #موسیقی_ساز و #طومارهای_نقاشی بازگو می کند. نقالی‌ها هم به‌عنوان سرگرم‌کننده و هم به‌عنوان حامل #ادبیات و فرهنگ #فارسی عمل می‌کنند و نیاز به آشنایی با عبارات #فرهنگی محلی، #زبان‌ها و #گویش‌ها و #موسیقی_سنتی دارند. نقالی مستلزم استعداد قابل توجه، حافظه محفوظ و توانایی بداهه نوازی با مهارت است تا مخاطب را مجذوب خود کند. نقالی‌ها لباس‌های ساده می‌پوشند، اما ممکن است در حین #نمایش‌ها از کلاه ایمنی باستانی یا جلیقه‌های زره پوش نیز استفاده کنند تا به بازسازی صحنه‌های نبرد کمک کنند. نقالان زن در برابر تماشاگران مختلط اجرا می کنند. نقالان تا همین اواخر مهم‌ترین پاسدار قصه‌های عامیانه، حماسه‌های قومی و #موسیقی_فولکلور ایران به شمار می‌رفتند. نقالی در گذشته در #قهوه‌خانه‌ها، #خیمه‌های #عشایر، خانه‌ها و مکان‌های تاریخی مانند کاروانسراهای باستانی اجرا می‌شد. نقالی با تمهیداتی چون #بیان_داستان های قهرمانان بزرگ ، لطف بیان، #موسیقی، تسلط روحی برجمع، گفتن نکات تلخ و شیرین و مسایل مختلف، حرکات و حالات نمایشی ، به نحوی که بیننده، در هر لحظه او رابه جای یکی از قهرمانان داستان ببیند، به سرگرم‌کردن و تهییج احساسات و عواطف بینندگان و شنوندگان می پردازد. به عبارت روشن‌تر ، نقالی بیش از تکیه بر منطق #نمایشگران ، بر احساسات و عواطف #تماشاگران تکیه دارد. نقالی در پیش از اسلام به #گوسان ها می رسد.گوسان ها ،نقالان دوره گردی بودند که با کمک یک ساز اغلب #چنگ به قصه سرایی موزون می پرداختند و داستان ها و #حکایات #عامیانه و #اساطیری را نقل می‌کردند. این نوع نقالی را بعد از اسلام #قوالی نامیدند. نقال یکی از چهره های مهم و اصیل بازیگری ست و براستی چیره دست ترین بازیگر نمایش ایرانیست. واقعه خوانی، کاری سخت و تخصصی است و بر پایه اصول و سُنَن خاصی استوار است به همین دلیل هر نقال در کاری، شاهنامه خوانی، رستم بازی، حمله خوانی، حمزه خانی و غیره تخصص دارد. بنابراین نقالی کاریست با ظرایف و دقایق خاص و به تَبَعِ آن، نقال نیز باید دارای خصوصیات خاصی باشد .برخی از این خصوصیات را دکتر جابرِ عناصُری چونین برمی شمارد، داشتن وِجهِ و اعتماد در بین مردم کوچه و بازار، دارا بودن حس تشخیص و درک و قدرت تجسم و صاحب قَریحه و ذوق ، برخورداری از حافظه قوی و سرعت انتقال در ذکر کلام و انتقال از داستانی به داستان دیگر بدون #تَکَلٌف و گمگشتگی، قدرت ضبطُ و رَبطِ مطلب و گریز زدن به گوشه‌های مختلف از قصه های گوناگون، متکی بودن بر #بَلاغت و #فَصاحت و آگاهی از #فن_بیان ، اتکا به روان‌شناسی عامیانه به منظور شناخت روحیه ها و جلب نظر تیپ های مختلف، داشتن صدای زنگ دار و نافذ و خوش، قابلیت نقل گویی و قدرت توصیف پرده ها و صحنه‌ها، و موقع شناسی و توجه به اوضاع و احوال.