សម្មាសតិ (សេចក្តីនឹករឮកត្រូវ ) -សម្មាសមាធិ (ការតម្កល់ចិត្តនឹងត្រូវ) 12- 15. 8. 22 скачать в хорошем качестве

សម្មាសតិ (សេចក្តីនឹករឮកត្រូវ ) -សម្មាសមាធិ (ការតម្កល់ចិត្តនឹងត្រូវ) 12- 15. 8. 22

សម្មាសតិៈ សេចក្តីនឹករឭកត្រូវ (៤ យ៉ាង) រឭកនិកដល់ កាយខាងក្នុង-ក្រៅ រឭកនិកដល់ វេទនាខាងក្នុង-ក្រៅ រឭកនិកដល់ ចិត្តខាងក្នុង-ក្រៅ រឭកនិកដល់ ធម៌ខាងក្នុង-ក្រៅ សម្មាសមាធិៈ ការតម្កល់ចិត្តឲ្យនឹងត្រូវ (មានអង្គ ៥ ) -វិតក្កៈ លើកចិត្តឡើងកាន់ព្រះកម្មដ្ឋាន -វិចារៈ ពិចារណាព្រះកម្មដ្ឋាន -បីតិ សេចក្តីឆ្អែតកាយ ចិត្ត -សុខៈ សេចក្តីសុខកាយ ចិត្ត -ឯកគ្គតា ចិត្តតាំងខ្ជាប់នៅក្នុងសមាធិ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយចុះដូចមេ្តចហៅថាសម្មាសតិ។ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយភិក្ខុក្នុងសាសនានេះពិចារណាឃើញនូវកាយក្នុងកាយ ជាប្រក្រតីគ្រប់ឥរិយាបថទាំង៤មានការព្យាយាមជាគ្រឿងដុតកម្តៅនូវកិលេស ជាអ្នកដឹងខ្លួនមានស្មារតីជាគ្រឿងកំណត់កម្ចាត់បង់នូវអភិជ្ឈានិងទោមនស្ស​ក្នុងលោកពិចារណាឃើញនូវវេទនាក្នុងវេទនាទាំងឡាយជាប្រក្រតី​គ្រប់ឥរិយាបថទាំង៤។បេ។ក្នុងចិត្ត។បេ។ពិចារណាឃើញនូវធម៌ក្នុងធម៌ទាំងឡាយជាប្រក្រតីគ្រប់ឥរិយាបថទាំង៤ មានការព្យាយាមជាគ្រឿងដុតកម្តៅនូវកិលេសជាអ្នកដឹងខ្លួនមានស្មារតី ជាគ្រឿងកំណត់កម្ចាត់បង់នូវអភិជ្ឈានិងទោមនស្សក្នុងលោក។ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយនេះតថាគតហៅថាសម្មាសតិ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយចុះដូចមេ្តចហៅថាសម្មាសមាធិ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយភិក្ខុក្នុងសាសនានេះស្ងប់ស្ងាត់ចាកកាមទាំងឡាយ ស្ងប់ស្ងាត់ចាកធម៌ទាំងឡាយជាអកុសលក៏ចូលកាន់បឋមជ្ឈាន ដែលប្រកបដោយវិតក្កៈនិងវិចារៈមានបីតិនិងសុខៈដែលកើតអំពីសេចក្តីស្ងប់ស្ងាត់ សមេ្រចសម្រាន្តនៅដោយឥរិយាបថ៤ លុះភិក្ខុចូលទៅជិតរម្ងាប់នូវវិតក្កៈនិងវិចារៈ ហើយក៏ចូលកាន់ទុតិយជ្ឈាន ដែលកើតមានក្នុងសន្តាន ជាទីផូរផង់មានសភាពជាចិត្តខ្ពស់ឯក គា្មនវិតក្កៈគ្មានវិចារៈមានតែបីតិនិងសុខៈ ដែលកើតអំពីសមាធិ។បេ។ ចូលកាន់តតិយជ្ឈាន សមេ្រចសម្រាន្តនៅដោយឥរិយាបថ៤ ចូលកាន់ចតុត្ថជ្ឈាន មានសតិដ៏បរិសុទ្ធដោយឧបេក្ខា ឥតទុក្ខឥតសុខព្រោះលះបង់នូវសេចក្តីសុខផង ព្រោះលះបង់នូវសេចក្តីទុក្ខផង ព្រោះរលត់ទៅនៃសោមនស្សនិងទោមនស្សអំពីមុនផង ក៏សម្រេចសម្រាន្តនៅដោយឥរិយាបថ៤។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយនេះតថាគតហៅថាសម្មាសមាធិ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយនេះតថាគតហៅថាទុក្ខនិរោធគាមិនីបដិបទាអរិយសច្ច។ ភិក្ខុពិចារណាឃើញនូវធម៌ក្នុងធម៌ទាំងឡាយខាងក្នុងជាប្រក្រតីគ្រប់ឥរិយាបថទាំង៤ផង ពិចារណាឃើញនូវធម៌ក្នុងធម៌ទាំងឡាយខាងក្រៅជាប្រក្រតីគ្រប់ឥរិយាបថទាំង៤ផង ពិចារណាឃើញនូវធម៌ក្នុងធម៌ទាំងឡាយទាំងខាងក្នុងទាំងខាងក្រៅជាប្រក្រតីគ្រប់ឥរិយាបថទាំង៤ផង ពិចារណាឃើញនូវធម៌ដែលជាទីប្រជុំកើតឡើងក្នុងធម៌ទាំងឡាយជាប្រក្រតីគ្រប់ឥរិយាបថទាំង៤ផង ពិចារណាឃើញនូវធម៌ដែលសូន្យទៅក្នុងធម៌ទាំងឡាយជាប្រក្រតីគ្រប់ឥរិយាបថទាំង៤ផង ពិចារណាឃើញនូវធម៌ដែលជាទីប្រជុំកើតឡើងនិងធម៌ដែលសូន្យទៅក្នុងធម៌ទាំឡាយជាប្រក្រតីគ្រប់ឥរិយាបថទាំង៤ផង ដោយប្រការដូច្នេះឯង។ម្យ៉ាងទៀតស្មារតីជាគ្រឿងកំណត់នូវសច្ចៈ៤ របស់ភិក្ខុនោះក៏ផ្ចង់ឡើងចំពោះថាធម៌ទាំងឡាយ មានមែនក៏គ្រាន់តែជាទីកំណត់ដើម្បីឲចម្រើនប្រាជ្ញាដើម្បីឲចម្រើនស្មារតីប៉ុណ្ណោះ។ ភិក្ខុមានចិត្តមិនអាស្រ័យនៅ (ដោយតណ្ហានិងទិដ្ឋិ) ផងមិនប្រកៀកប្រកាន់អ្វីតិចតួចក្នុងលោកផង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយភិក្ខុពិចារណាឃើញនូវធម៌ក្នុងធម៌ទាំងឡាយគឺអរិយសច្ចទាំង៤ ជាប្រក្រតីគ្រប់ឥរិយាបថទាំង៤ យ៉ាងនេះឯង។