Masz Ich Duchy w Sobie? | Kruk i Wilk | dark slavic folk metal скачать в хорошем качестве

Masz Ich Duchy w Sobie? | Kruk i Wilk | dark slavic folk metal

[TEKST PONIŻEJ] 🎧 Subskrybuj kanał, by nie przegapić nowych utworów - to bezcenne wsparcie 🖤 👉    / @prastare.szepty   „Kruk i Wilk” to słowiańska pieśń o wewnętrznym rozdarciu, które nosi w sobie każdy z nas. O człowieku stojącym na rozstaju dróg - takim, który nie wie, czy słuchać chłodnego szeptu mądrości, czy ognistego zewu instynktu. O dwóch duchach, które mówią różnymi głosami, lecz oba pragną jednego: poprowadzić go dalej. To historia o intuicji, która widzi więcej niż oczy. O gniewie, który potrafi chronić, jeśli nad nim panujemy. O tym, że w każdym z nas żyje noc i płomień, cisza i rykiem burza - i że żadna z tych sił nie jest zła, dopóki nie próbujemy jednej z nich uciszyć. Ten utwór jest dla tych, którzy czują się rozdarci. Dla tych, którzy w sobie słyszą dwa sprzeczne głosy. Dla tych, którzy próbują połączyć rozwagę z odwagą, delikatność z siłą, pokój z furą energii pod skórą. Dla tych, którzy czasem gubią się we własnym cieniu. „Kruk i Wilk” przypomina, że żaden duch w nas nie jest wrogiem. Że mądrość bez ognia staje się bezsilna. A ogień bez mądrości - ślepy. Dopiero razem tworzą harmonię, która prowadzi przez życie jak przez nocne ostępy. To pieśń o tym, że wciąż żyjesz. Bo dopóki słyszysz te dwa głosy - dopóty idziesz naprzód. Tekst: Na dróg rozstaju stał kiedyś człowiek Co w życiu zbłądził, snuł się jak cień Kruk piękny frunął przy jego głowie Szeptał mądrości gdy zasypiał dzień U jego boku też wilka widziano Krwawe miał ślady na łapach i kłach Spytał: czy łapy tobie związano? Złam, co Cię więzi, zabij swój strach! Kruk na to odrzekł - w ciszę się wsłuchaj Wilk ryczał Biegnij, złam swe bariery Człowiek na dobre tracił już ducha Nie wiedział który głos jest z nim szczery. Kruka i wilka duchy mam w sobie Słyszę ich słowa gdy chcę się skryć Jeden jest nocą, a drugi to płomień Uczą mnie co dzień jak nie bać się żyć Kruk szepcze cicho, patrząc z ukosa „Nie zawsze warto krew swą przelewać” Wskazuje ścieżki chłodne jak rosa, Uczy że warto dobro dostrzegać Wilk mówi: przestań zbierać okruchy Nie daj się więzić, pokaż im kły Masz w sobie ogień by zrywać łańcuchy Ktoś musi rządzić i to będziesz ty! Kruka i wilka duchy mam w sobie Słyszę ich słowa gdy chcę się skryć Jeden jest nocą, a drugi to płomień Uczą mnie co dzień jak nie bać się żyć Zawsze są przy mnie gdy świat mój płonie Kruk nadal kracze, wilk dalej wyje Głosy ich tworzą piękną symfonię Która mi mówi, że nadal żyję! W mroku pradawnych borów rodzi się pieśń o bólu, zemście i duchach, które nigdy nie odeszły. To słowiański pagan folk metal - potężne połączenie rytualnych bębnów, ciężkich gitar i hipnotycznego, kobiecego głosu. Ta muzyka czerpie z korzeni słowiańskiego folku, łączy mistycyzm, mroczny ambient i pagan folk metal w jedną duchową podróż przez mgły zapomnienia. To dźwięki dla tych, którzy czują moc ziemi, cienie lasu i głos przodków. #FolkMetal #SlavicFolk #SłowiańskaMuzyka #SlavicPagan #Wiedźma #Wataha #PaganMusic #GothicMetal