Bezlitosna zemsta na marszałku ZSRR za upokorzenie Stalina – tortury i egzekucja Tuchaczewskiego скачать в хорошем качестве

Bezlitosna zemsta na marszałku ZSRR za upokorzenie Stalina – tortury i egzekucja Tuchaczewskiego

...Jednocześnie awansował w hierarchii partii komunistycznej i w 1935 roku został kandydatem do Komitetu Centralnego partii komunistycznej. Ponadto w listopadzie tego samego roku, w wieku 42 lat, wraz z czterema innymi dowódcami został awansowany do stopnia marszałka Związku Radzieckiego. Jest najmłodszą osobą w historii Związku Radzieckiego, która kiedykolwiek uzyskała ten stopień. W styczniu 1936 r. Tuchaczewski odwiedził Wielką Brytanię, Francję i Niemcy. Krótko przed aresztowaniem Tuchaczewski został zwolniony z funkcji zastępcy marszałka Woroszyłowa i mianowany dowódcą okręgu wojskowego nad Wołgą. Niedługo po objęciu nowego stanowiska, w maju 1937 r., został potajemnie aresztowany i przewieziony do Moskwy furgonetką więzienną. Przesłuchania i tortury Tuchaczewskiego były bezpośrednio nadzorowane przez Nikołaja Jeżowa, szefa NKWD – Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych, który pełnił funkcję zarówno ministerstwa spraw wewnętrznych, jak i tajnej policji Związku Radzieckiego. Po wielu dniach brutalnych tortur złamany Tuchaczewski przyznał się do współpracy z niemieckim agentem, starym bolszewikiem i krytykiem Stalina, Nikołajem Bucharinem, w celu przejęcia władzy. Jego zeznania, zachowane w archiwach, pokryte były plamami krwi, pochodzącymi prawdopodobnie z ran zadanych podczas przesłuchania. 11 czerwca 1937 r. Sąd Najwyższy Związku Radzieckiego zwołał specjalny trybunał wojskowy, aby osądzić Tuchaczewskiego oraz siedmiu innych dowódców Armii Czerwonej za zdradę. Gdy Tuchaczewski usłyszał zarzuty, powiedział podobno: „Czuję się, jakbym śnił”. Wielu sędziów było przerażonych, a jeden z nich skomentował: „Jutro znajdę się na tym samym miejscu”. Jeszcze tego samego dnia o godz. 23:35 wszyscy oskarżeni zostali uznani za winnych i skazani na śmierć. Stalin, oczekujący na werdykt, nie zadał sobie nawet trudu, aby zapoznać się z protokołem, i po prostu powiedział: „Zgadzam się”. W ciągu godziny Tuchaczewski został wyprowadzony z celi przez kapitana NKWD Wasilija Błochina, który pełnił funkcję głównego kata NKWD aż do śmierci Stalina w 1953 roku. Pod nadzorem Jeżowa były marszałek został stracony jednym strzałem w potylicę. Miał 44 lata. Zaraz po egzekucji Jeżow został wezwany do gabinetu Stalina. Stalin zapytał: „Jakie były ostatnie słowa Tuchaczewskiego?”. Jeżow odpowiedział: „Wąż powiedział, że jest oddany Ojczyźnie i towarzyszu Stalinowi. Prosił o łaskę. Ale było jasne, że mówił nieprawdę – nie złożył broni”. Rodzina Tuchaczewskiego po jego egzekucji doświadczyła ciężkich prześladowań. Jego żona, Nina Tuchaczewska, oraz bracia Aleksander i Nikołaj – obaj instruktorzy w radzieckiej akademii wojskowej – zostali straceni. Trzy siostry Tuchaczewskiego wysłano do gułagu. Nieletnia córka Tuchaczewskiego, Swietłana, po osiągnięciu pełnoletności została aresztowana i wysłana do gułagu. Po śmierci Stalina w marcu 1953 r. została zwolniona, zamieszkała w Moskwie, gdzie zmarła w 1982 r. W styczniu 1957 r. Tuchaczewski wraz z współoskarżonymi został uniewinniony i oficjalnie zrehabilitowany. Przed 1990 r. powszechnie uważano, że sprawa przeciwko ośmiu wysokim rangą oficerom wojskowym opierała się na sfałszowanych dokumentach stworzonych przez Abwehrę, niemiecką służbę wywiadowczą, która rzekomo wprowadziła Stalina w błąd, przekonując go, że Czerwony Napoleon – jak nazywano Tuchaczewskiego – wraz z innymi dowódcami Armii Czerwonej spiskują przeciwko niemu. Jednak po upadku Związku Radzieckiego nowo otwarte archiwa ujawniły, że to sam Stalin zorganizował fikcyjny spisek mający na celu wyeliminowanie swoich najwybitniejszych i najbardziej wpływowych dowódców. Na rozkaz Stalina NKWD poleciło jednemu ze swoich agentów, Nikołajowi Skoblinowi, sfabrykowanie dowodów spisku z udziałem Tuchaczewskiego i innych dowódców radzieckich. Te sfabrykowane informacje przekazano Reinhardowi Heydrichowi, szefowi SD, agencji wywiadowczej SS i partii nazistowskiej w Niemczech pod rządami Hitlera. Widząc okazję do osłabienia Związku Radzieckiego, Heydrich wzbogacił sfabrykowane zarzuty o dodatkowe sfałszowane dokumenty obciążające Tuchaczewskiego i innych dowódców. Dokumenty te zostały następnie przekazane Sowietom. Niemcy wierzyli, że udało im się oszukać Stalina, nie wiedząc, że stali się pionkami w planie Stalina mającym na celu wyeliminowanie potencjalnych zagrożeń z szeregów Armii Czerwonej. Zastrzeżenie: Wszystkie poniższe opinie i komentarze pochodzą od widzów i nie odzwierciedlają poglądów kanału World History. Nie akceptujemy promowania przemocy lub nienawiści wobec osób lub grup opartych na takich cechach jak: rasa, narodowość, religia, płeć, pochodzenie, orientacja seksualna. World History ma prawo przeglądać komentarze i usuwać je, jeśli zostaną uznane za nieodpowiednie. ► Kliknij przycisk SUBSKRYBUJ, aby zobaczyć więcej interesujących klipów:    / @worldhistoryvideospl   #historia #historiaświata #stalin #sowieci #ww2