Przetrwały przewód tętniczy скачать в хорошем качестве

Przetrwały przewód tętniczy

Jeżeli chcesz wesprzeć kanał: PayPal: [email protected] Przelew: 12 1090 2750 0000 0001 3690 7883 Przetrwały przewód tętniczy (PDA) jest wrodzonym defektem serca, który występuje, gdy przewód tętniczy, połączenie między aortą a pniem tętnicy płucnej, nie zamknie się po urodzeniu dziecka. Wada ta występuje trzy razy częściej u płci żeńskiej. Opis. Przewód tętniczy łączy pień tętnicy płucnej (w miejscu jego rozwidlenia) z aortą, tuż poniżej odejścia lewej tętnicy podobojczykowej. Jest strukturą płodową, dzięki której krew wypływająca z prawej komory omija płuca i kieruje się do aorty zstępującej. W następstwie zmian okołoporodowych (wzrostu utlenowania krwi oraz zmniejszenia stężenia prostaglandyn rozszerzających naczynia) w ciągu kilkudziesięciu godzin po urodzeniu dochodzi do fizjologicznego zamknięcia się przewodu tętniczego. Anatomiczną pozostałością przewodu jest więzadło tętnicze. Przyczyny. Przyczyną PDA jest nieprawidłowy rozwój płodu i dziedziczne czynniki genetyczne. U wcześniaków komórki przewodu tętniczego są mniej wrażliwe na czynniki powodujące jego zamykanie, dlatego im niższy wiek płodowy, tym wyższe jest prawdopodobieństwo przetrwania drożności przewodu tętniczego. Objawy. Charakterystycznym objawem przetrwałego przewodu tętniczego jest szmer skurczowo-rozkurczowy, tzw. maszynowy, słyszalny najlepiej w lewej okolicy podobojczykowej. W przypadku przetrwałego przewodu tętniczego o małej średnicy szmer bywa jedynym objawem klinicznym. Wyczuwalne tzw. chybkie tętno jest spowodowane ucieczką krwi z krążenia systemowego do krążenia płucnego oraz zwiększoną objętością wyrzutową lewej komory. W pomiarze ciśnienia krwi zwraca uwagę znaczna różnica skurczowo-rozkurczowa (niskie ciśnienie rozkurczowe). Duży przetrwały przewód tętniczy może doprowadzić do rozwoju niewydolności krążenia i opóźnienia rozwoju fizycznego. Diagnostyka. Diagnostyka PDA obejmuje badanie fizykalne, badania obrazowe takie jak echokardiografia oraz badania laboratoryjne, takie jak badanie poziomu tlenu we krwi. Innym przydatnym badaniem jest cewnikowanie serca i angiografia. Leczenie. Leczenie PDA zależy od stopnia nasilenia defektu serca. W przypadku łagodnych objawów, może nie być potrzebne żadne leczenie. W przypadku cięższych objawów, takich jak trudności w oddychaniu lub zwiększone ryzyko infekcji, leczenie polega na farmakoterapii lub zabiegu chirurgicznym. Leczenie farmakologiczne obejmuje stosowanie leków, takich jak ibuprofen lub indometacyna, które pomagają zamknąć PDA. Podaje się również prostaglandynę E1. Prostaglandynę E1 podaje się w wadach przewodo zależnych. Jest to lek ratujący życie. W przypadku cięższych przypadków, zabieg chirurgiczny może być konieczny. Najnowocześniejszą metodą jest zabieg przezskórny, który polega na śródnaczyniowym zamknięciu przewodu tętniczego za pomocą cewnika i sprężynki. Rokowanie. Rokowanie zależy od stopnia nasilenia PDA i czasu, w którym zostanie on zdiagnozowany i leczony. W przypadku łagodnych przypadków, rokowanie jest dobre, a większość dzieci będzie miała normalny rozwój. W przypadku cięższych przypadków, takich jak duży PDA lub inne powikłania sercowo-naczyniowe, rokowanie może być bardziej niepewne, ale z odpowiednim leczeniem, większość dzieci będzie miała dobre rokowanie. Zródło główne: mp.pl lepolek.pl