Rosyjski Generał w Służbie Hitlera - Oto Jego Koniec - Fiodor Truchin скачать в хорошем качестве

Rosyjski Generał w Służbie Hitlera - Oto Jego Koniec - Fiodor Truchin

...24 kwietnia został mianowany komendantem szkoły propagandowej w Zittenhorst, gdzie pełnił również funkcję nauczyciela. 5 maja szkołę odwiedził Georg Leibbrandt, działacz niemieckiej partii nazistowskiej i ekspert ds. Rosji. Podczas rozmowy z Leibbrandtem Truchin zażądał utworzenia Rosyjskiej Armii Wyzwoleńczej (ROA) i nalegał na przekształcenie wojny w walkę przeciwko reżimowi Józefa Stalina. Na początku lipca 1942 r. Truchin udał się do warszawskiego biura Abwehry – niemieckiej służby wywiadu wojskowego – gdzie stworzył trzy podręczniki szkoleniowe dla rosyjskich oficerów kolaboracyjnych, a 22 lipca powrócił do szkoły propagandowej w Zittenhorst. We wrześniu 1942 r. utracił status jeńca wojennego, tego samego miesiąca władze radzieckie wszczęły dochodzenie karne w sprawie dezercji Truchina. W październiku tego samego roku Truchin dołączył do Narodowego Sojuszu Rosyjskich Solidarystów, zostając członkiem jego komitetu wykonawczego. Organizacja ta walczyła z komunizmem, a jej członkowie wierzyli, że siła jest jedynym środkiem, dzięki któremu można obalić reżim radziecki, a najlepszym sposobem na osiągnięcie tego celu jest rewolucja wewnętrzna. W lutym 1943 r. spotkał się z Andriejem Własowem, zbiegłym generałem Armii Czerwonej, i przyjął jego propozycję objęcia stanowiska dyrektora szkoły ROA w Dabendorfie. Pod jego kierownictwem szkoła zgromadziła 5000 kadetów, którzy mieli zostać oficerami ROA. Truchin aktywnie rekrutował swoich uczniów do Narodowego Sojuszu Rosyjskich Solidarystów (NTS) – dosłownie tłumaczonego jako Ludowo-Pracowniczy Sojusz – i zatrudnił 10 członków NTS jako kadrę nauczycielską, mimo że związek ten został zdelegalizowany przez władze niemieckie. Jednocześnie opracował program polityczny NTS. W październiku 1944 r. Truchin został szefem sztabu generalnego Sił Zbrojnych KONR – Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji. W styczniu 1945 r. wziął udział w rozmowach między Andriejem Własowem a zbiegłym generałem porucznikiem Piotrem Krasnowem dotyczących utworzenia oddziału kozackiego w ramach KONR, opowiadając się za włączeniem XV Kozackiego Korpusu Kawalerii SS do KONR. W marcu Truchin założył szkołę szpiegowską KONR pod Bratysławą, dzisiejszą stolicą Słowacji. Do szkoły zostało przyjętych 100 kadetów. Wiosną 1945 r. Truchin dowodził południowymi siłami zbrojnymi KONR podczas ofensywy bratysławsko-brneńskiej. 18 kwietnia rozkazał swoim oddziałom maszerować na tereny czeskie w celu połączenia się z północnymi formacjami KONR dowodzonymi przez Siergieja Buniaczenkę, innego dezertera z Armii Czerwonej. 1 maja Truchin dotarł do austriackiej wsi Rainbach im Mühlkreis, położonej w pobliżu czeskiego miasta Czeskie Budziejowice. Po przekazaniu dowodzonych przez siebie oddziałów amerykańskiej 26. Dywizji Piechoty, Truchin został poinformowany o miejscu pobytu Własowa oraz o przejściu Buniaczenki do czeskich partyzantów. 8 maja Truchin i generał dywizji KONR Michaił Szapowałow zostali zatrzymani przez prosowieckich czeskich partyzantów pod czeskim miastem Příbram podczas podróży w kierunku miejsca pobytu Własowa. Następnego dnia partyzanci stracili Szapowałowa, a Truchina przekazali Sowietom, którzy wywieźli go do Moskwy, gdzie 11 kwietnia 1946 r. przyznał się do zdrady. W dniach 30-31 lipca 1946 r. odbył się zamknięty proces przeciwko niemu i 11 innym dezerterom, ale decyzja o skazaniu ich na śmierć została podjęta już tydzień wcześniej przez Biuro Polityczne Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. Wszyscy zostali uznani za winnych zdrady stanu, pozbawieni stopni wojskowych, a ich majątek skonfiskowano. Fiodor Truchin miał 50 lat, kiedy 1 sierpnia 1946 r. wraz z innymi skazanymi dowódcami został wyprowadzony na dziedziniec więzienia w Moskwie. Za współpracę z nazistami postanowiono przedłużyć ich cierpienia aż do granic wytrzymałości. Wszystkich 12 mężczyzn zostało jednocześnie doprowadzonych na szubienicę przez rosyjskich katów, którzy owinęli im wokół szyi cienki, ale mocny sznur. Nie zostali zrzuceni, aby złamać im karki, ale postawiono ich na skrzyniach, które następnie wyciągnięto spod ich stóp. Truchin i pozostali cierpieli i dusili się przez długie minuty, zanim zginęli. Ciała straconych zostały następnie skremowane, a prochy wrzucono do jednego z nieoznakowanych grobów na cmentarzu Dońskim w Moskwie, gdzie przez dziesięciolecia rządów sowieckich składano prochy straconych jako „wrogów ludu”. Zastrzeżenie: Wszystkie poniższe opinie i komentarze pochodzą od widzów i nie odzwierciedlają poglądów kanału World History. Nie akceptujemy promowania przemocy lub nienawiści wobec osób lub grup opartych na takich cechach jak: rasa, narodowość, religia, płeć, pochodzenie, orientacja seksualna. World History ma prawo przeglądać komentarze i usuwać je, jeśli zostaną uznane za nieodpowiednie. ► Kliknij przycisk SUBSKRYBUJ, aby zobaczyć więcej interesujących klipów:    / @worldhistoryvideospl   #historia #historiaświata #sowieci #ww2