Sicimden Sadâya скачать в хорошем качестве

Sicimden Sadâya

About the Song An original Z-phi composition, this piece lets quantum images breathe within a Sufi register. The double-slit, measurement, superposition, and entanglement are treated not as physics but as hushed emblems of the seeker’s states, each “experiment” a station from mahiyet (essence) through aynîyet (identity) to vahdet (unity). The exclusive -iyet rhyme is intentional: like a theorem’s recurring variable, one suffix shapes many notions, giving the ear formal coherence as the sense opens outward. Philosophically, the poem leans on three strands. First, a phenomenology of the gaze: attention co-constitutes appearance. Second, non-local intimacy: entanglement becomes ünsiyet, the heart’s nearness that cancels distance. Third, unity-in-multiplicity: a passage from names to Being in the spirit of vahdet-i vücûd, where forms are veils (zılliyyet) thinned by attention until the plural settles into the One. The suffix itself performs the teaching, varied terms, one cadence, so that under variety the listener hears a shared root. Lyrics Zerrede açar perde, sessiz mahiyet, Bakışla çizgi çözülür, olur ayniyet, Dalga mı, iz mi sual döner keyfiyet, “Ben” erir, özle öz birleşir külliyet. Çifte suret çoğalan bütün şekliyet, Göz değince tek renge iner safviyet, Söze gerek yok, kalpte parlar hakikiyyet, Ayrı duran her şeyde görün ayniyet. Tecellîlerin cemʿi, ince meyliyeti, İhtiyârda açar perdenin zılliyyeti, Nazar müşâhid, hükmün evveliyyeti, Bir’de erir kesretin cümliyyeti. İrtibâtta iki cân tek ünsiyet, Uzak yakın silinir olur yakıniyyet, Aynı anda yankılanır bir cevabiyet, “Sen misin ben?” sual ile doğar ayniyet. Zerre-i nûr düşer, artar berkiyet, Şeb-i yeldâ incelirken doğar berkiyet, Zerre kandil, kâinât bir mescidiyyet, Nûrda bulur yolunu gönlün hidâyet. Zerre, cevher—ad değişir, öz vâhidiyet, Sadâlar eşlenince çıkar mîzâniyyet, Hâl çekilince aradan saf ittihâdiyet, Tek sadâda cem olur nağme âhengiyyet. İhtimâlât denizinde durur sükûniyet, Zerrecikler incelince doğar yakıniyyet, Nihâyette “ben” silinir, doğar bekâniyet, Çizgi olur ezel-ebed bir zamâniyyet. Lâ-mekân eşiğindeyim, iç sükûniyyet, Yol bende başlar, bende biter menziliyyet, Rind semâında susuşun melâhatiyyet, Son hüküm: çokta Bir, ebed vahdetiyyet.