ژاپن : کشوری که دو بار نابود شد و مردمش آنرا ساختند скачать в хорошем качестве

ژاپن : کشوری که دو بار نابود شد و مردمش آنرا ساختند

به مدت شصت سال توکیو بزرگترین شهر در جهان بود. امروزه این کلانشهر عظیم بیش از سی و شش میلیون نفر جمعیت داره و این آمار، روز به روز داره بیشتر میشه. بعضیا معتقدند پایتخت ژاپن که خیلی زود خودش رو با نظریات جدید و مدرن تطبیق میده، میتونه نمادی از آینده‌ی جوامعِ شهری در سراسر دنیا باشه. اما این شهرِ مدرن، تا همین 150 سال پیش اسمش ایدو بود. جمعیت شهر تنها یک میلیون نفر بود و تمامی خونه‌ها از چوب ساخته شده بودند. این شهر مرکزِ قدرتِ یک خاندانِ سیاسی بود به اسمِ شوگونها. ابزار قدرتشون هم سامورایی‌ها بودن ــــــــــــــــ Music from #InAudio: https://inaudio.org/ MOKKA Queen ـــــــــــــــــ ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید: Instagram:   / deep.podcast   Telegram Channel: Https://www.telegram.me/deeppodcast ــــــــ 00:00:00 مقدمه 00:02:35 از 1868 تا 1928 00:19:35 از 1928 تا 1945 00:35:45 از 1945 تا 1990 00:53:55 امروز و آینده ــــــ گسترشِ چشمگیر توکیو همزمان شده بود با مدرن شدنِ ژاپن. اما در حال حاضر به قدری این شهر و حتی کشور ژاپن، مدرن و پیشرفته شدن که انگار یک گذشته‌ی تاریکی رو فراموش کردند. فقط در قرن بیستم توکیو دوبار به طور کامل نابود شد. اما هر دفعه عین ققنوس سر از خاکستر بیرون می‌آورد و خودش رو قوی‌تر از دفعه‌ی قبل میساخت. سر همین نابودی‌ها بود که بخشی از اون روزهای تاریک، کلا فراموش شدن ، چون شهر دوباره ساخته میشد و اون آثار خرابی به طور کامل از بین میرفت. همزمان که ژاپن داشت مدرن میشد، صنعت سینما هم ظهور کرد. اگر بخوایم تاریخ ژاپن رو بررسی کنیم ، تنها منبعی که داریم همین فیلمها و عکسهای قدیمی هستند. چون تمامی خرابی‌ها رو دوباره از نو ساختن، حتی بهتر از روز اولش. اخیرا مورخین اومدن و تمامی تصاویری که مربوط به گذشته ژاپن میشد رو جمع‌آوری کردن. چه اونایی که حرفه‌ای فیلمبرداری شدن و چه اونایی که مربوط به افرادِ آماتور میشد. همه اینها رو جمع کردن. چون این تصاویر کمک میکنن بفهمیم در طی صد و پنجاه سالِ اخیر، ژاپن چه روزهایی رو گذرونده و چطور تونسته از اون همه مشکل و جنگ و بلایای طبیعی، بیاد بیرون و تبدیل به یک ابرقدرتِ اقتصادی بشه. در روزهای اولی که شهرِ ایدو تبدیل شد به شهرِ توکیو، یک تعداد از گردشگران خارجی به ژاپن سفر کردن. اونا رفته بودن تا این شهرِ جدید رو مشاهده کنند. همراهِ خودشون دوربین عکاسی هم بردن. اولین تصاویری که ما از ژاپن داریم مربوط به همین گردشگران خارجی میشه. به مدت دو قرن بود که ژاپن منزوی شده بود و روابط خاصی با خارجی‌ها نداشت. تنها رابطه‌ی خارجی‌ش با دو کشور بود: چین و هلند. کشور توسط ارباب‌ها و زمین‌دارها اداره میشد و انگار انقلاب صنعتی هیچ تاثیری روی ژاپن نذاشته بود. همه چیز بسیاری سنتی جلو میرفت. به یکباره در اواسط قرنِ نونزدهم سیاستِ ژاپن تغییر میکنه. خاندان سلطنتی دستور میده که ژاپن از انزوا بیاد بیرون. درهای اقتصادیش رو باز کنه و اجازه بده تا کشتی‌های تجاری واردِ بندرگاه‌های ژاپن بشن. اطرافیان امپراتور میجی که صد و بیست و دومین امپراتور ژاپن بود، اعتقاد داشتند ژاپن باید از کشورهای غربی الگو برداری کنه تا هم پیشرفته بشه ، هم بتونه استقلالش رو حفظ کنه. ژاپن سریعا، تمامی رفتارهای غربی‌ها رو کپی‌برداری کرد. از صنعتی شدن و اقتصاد آزاد گرفته، تا استعمارِ کشورهای ضعیفتر، مخصوصا کشورهای همسایه‌ش. یه مدتی بعد اونا پایتخت رو از شهرِ کیوتو به شهرِ ایدو منتقل کردن. اسمش رو هم تغییر دادن و گذاشتن، توکیو. ماموریت توکیو این بود که بتونه هم نیروی محرکه و هم نمادِ پیشرفت ژاپن باشه. ژاپنی که میخواست خودش رو هم ردیف و برابر با قدرتهای بزرگِ غربی بدونه. در سالِ 1898 ، یعنی سی سال بعد از این تصمیم، اولین فیلمِ متحرک توسط یک گردشگرِ خارجی از توکیو ضبط میشه. قبلنا وقتی گردشگرا واردِ ژاپن میشدن، سامورایی‌ها اونا رو اذیت میکردن. اما در این فیلم دیگه خبری از سامورایی‌هایی نیست که شمشیر به کمر بسته باشن و در خیابون قدم بزنن. دولت حقِ حمل سلاح رو از اونا سلب کرده بود. چهل سال از زمانیکه ژاپن میخواست صنعتی بشه میگذره. اما هنوز هم میشد بارقه‌هایی از سنت رو هم در سیاستِ ژاپن و هم در بین مردم مشاهده کرد. ولی این سنت برای گردشگرانِ غربی خیلی جالب و شگفت انگیز بود. به هر حال ژاپن یک کشورِ بسته بود و اجازه نمیداد غربی‌ها واردِ خاکش بشن. حالا غربی‌ها اومده بودن و شیفته‌ی سنتهای ژاپن شدن، از اونطرف هم ژاپن، بسیار علاقه داشت که این سنتها رو بذاره کنار و هر چه زودتر یک کشور مدرن بشه. به همین دلیل تصاویرِ عکاسهای غربی نمیتونه چندان منبعِ معتبری باشه. عکاسهای غربی وقتی میومدن ژاپن، مدام از سنتهای ژاپن عکس میگرفتن و بخشهای مدرن این کشور زیاد براشون جذابیت نداشت. اما در واقعیت ژاپن ظرف این چهل سال خیلی تغییر کرده بود. دانشمندان و مهندسانِ غربی واردِ این خاک شده بودن و همین افراد، ژاپن رو یک کشورِ صنعتی کردن. این تغییرات حتی توی ارتش ژاپن هم دیده میشد. مستشارانی از انگلیس، آمریکا، آلمان و روسیه واردِ ژاپن شده بودن و ارتشِ ژاپن رو مدرن کردن. همینطور هم که قبلا گفتیم ، ژاپن یه نگاهی به اینا میکرد و تمایلاتش برای استعمارگر شدن هم هر روز بیشتر میشد. چون میدید که آلمان و انگلیس و آمریکا و روسیه، مدام دارن به اقوام و سرزمینهای مختلف حمله میکنن و قلمروشون رو گسترش میدن. ژاپن وقتی اونا رو میدید، پیشِ خودش میگفت: خوب چرا ما هم مثلِ اونا، این کارو نکنیم؟ به هر حال اونا با همین کار ثروتمند و قدرتمند شدن. ما هم میایم و همینکار رو انجام میدیم سالِ 2011 سالِ سیاهی برای ژاپن بود. در توهوکو زمین لرزه و سونامی اتفاق افتاد و بعد هم فاجعه‌ی هسته‌ای فوکوشیما. مردمِ زیادی کشته شدند و بی اعتمادی نسبت به دولت افزایش پیدا کرد. از دهه 70 میلادی به بعد فضای ژاپن آروم شده بود و کسی برای اعتراض به خیابونا نمیومد.