మీ ఇంట్లో శాంతి లేకపోవడానికి, ఆర్థిక ఇబ్బందులకు కారణం ఇదే, దారిద్య్రాన్ని ఎలా పోగొట్టాలో తెలుసుకోండి скачать в хорошем качестве

మీ ఇంట్లో శాంతి లేకపోవడానికి, ఆర్థిక ఇబ్బందులకు కారణం ఇదే, దారిద్య్రాన్ని ఎలా పోగొట్టాలో తెలుసుకోండి

మీ ఇంట్లో శాంతి లేకపోవడానికి, ఆర్థిక ఇబ్బందులకు కారణం ఇదే, దారిద్య్రాన్ని ఎలా పోగొట్టాలో తెలుసుకోండి ఈ ఉపన్యాసం మొత్తం ఒక ప్రధాన సూత్రం చుట్టూ తిరుగుతుంది – మన బలంతో సంసారాన్ని దాటలేం; నిజాయితీతో “నన్ను నీవే దాటించు” అని చెప్పినప్పుడు మాత్రమే ఈశ్వరుడు తారయః, ఉద్ధారకుడు అవుతాడు. వక్త మొదట గంగా నది ఉదాహరణ ఇస్తారు. కొందరికి ఈత తెలుస్తుంది; వారు తమ బట్టలు ప్లాస్టిక్ కవర్లో కట్టి నడుముకి కట్టుకుని ఈదుకుంటూ దాటిపోతారు. మనకు ఈత రాకపోతే, నీళ్లలో దూకం; పడవ కోసం ఎదురు చూడాలి. పడవ వచ్చినప్పుడు దానిపై ఆధారపడి సురక్షితంగా అడ్డదీరం చేరతాం. ఇదే విధంగా, బ్రహ్మాండ మాయా సముద్రాన్ని మన సాధన బలంతో, మన బుద్ధితోనే దాటగలమని మొండికేస్తే మునిగిపోతాం. “నాకు రాదు, నా వల్ల కాదు, నువ్వే నన్ను తరింపజేయాలి” అని ఈశ్వరుడి పాదాల దగ్గర ఒప్పుకోవడమే శరణాగతి. ఇదే నిజాయితీ చాలా అవసరం. ఇక పరమేశ్వర స్వరూపం – ఆయనకు “అవ్యయః, అష్టమూర్తి, విశ్వేశ్వరః” వంటి నామాల అర్థం ఏమిటో వక్త లోతుగా చెబుతారు. అవ్యయుడు అంటే మన లాంటి ఆరు వికారాలు (జననం, స్థితి, వృద్ధి, వికారం, క్షయం, నాశనం) ఆయనకు లేవు. అష్టమూర్తి అంటే భూమి, నీరు, అగ్ని, గాలి, ఆకాశం, సూర్యుడు, చంద్రుడు, జీవుడు – ఈ ఎనిమిది రూపాల్లో ఉన్నవాడు. మూర్తి అంటే సాధారణంగా కనిపించని తత్వం, మన కంటికి కనిపించే రూపం తీసుకుని నిలబడితే ఆ రూపమే మూర్తి. విశ్వేశ్వరుడు అంటే, విశ్వాన్ని వేరుగా దాచుకొని దానికి యజమానిలా ఉండేవాడు కాదు; గోధుమ పిండి పూరీగా మారినట్టే – విశ్వమంతా ఆయనే అవతరించుకున్న రూపం. పిండి లేకుండా పూరీ లేదు; దేవుడు లేకుండా విశ్వం లేదు. మాయ అనే తెర మధ్యలో పడినందుకే మనకి నామరూపాలే కనిపిస్తాయి, లోపలున్న ఈశ్వరుడు కనిపించడు. ఇది తిరోధానం. అదే ఈశ్వరుడు కరుణించి తెరను పైకెత్తితే, ఏ వస్తువు చూసినా “ఇదీ నేనేం కాదు, ఇదీ ఆయనే” అన్న జ్ఞానం వస్తుంది – ఇది అనుగ్రహం. ఇక్కడి నుంచే పూజ యొక్క నిజమైన అర్థం వస్తుంది. ఆరంభంలో మనం దేవుణ్ని విగ్రహంలోనే చూస్తాం; “నేను – ఆయన” అని ద్వైతంతో పూజ మొదలవుతుంది. కానీ నిజమైన పూజ అంటే త్రికరణశుద్ధితో, నిబద్ధతతో ఈశ్వరుడితో మాట్లాడుకోవడం. తండ్రితో ఎలా నిస్సంకోచంగా మన కష్టాలు, సంతోషాలు పంచుకుంటామో, అలాగే దేవుణ్ణి “నిజంగా ఉన్నవాడిగా” స్వీకరించి మాట్లాడితే – అదే పూజ. నోటితో ఒకటి, చేతులతో ఇంకోటి, మనసులో ఇంకోటి – ఇది నటన. నటన ఎక్కువైతే ఈశ్వరుణ్ణి కూడా నాటక వేదికలా చూస్తాం; ఇక్కడే భక్తి బలహీనమవుతుంది. వక్త “తను – కరణ – భువన – భోగ” అనే నాలుగు పదాలతో మనిషి స్థితిని వివరించారు. ఈశ్వరుడు మనకు ఇచ్చింది శరీరం (తను), అంతఃకరణం (మనసు, బుద్ధి మొదలైనవి – కరణ), బయట ప్రపంచం (భువన), దాని లో అనుభవం (భోగ). మొదట ఇవన్నీ సంచితపాపపుణ్యాలను కరిగించి, చివరికి జ్ఞానం పొంది ఆయనలో కలిసిపోవడానికి పరికరాలు. కానీ మాయవల్ల మనం వీటిని కేవలం భోగాలకే ఉపయోగించి, కొత్త పాపపుణ్యాలు తయారుచేసుకుంటూ తిరుగుతాం. పట్టు పురుగు తనే నూలు వదలుతూ గుడ్డలో బంధించుకుని, చివరకు మరుగులో ఉడికిపోయినట్టు, మన ఆశలతో మనమే బంధం పెంచుకుంటాం. దీనికి ఒకే దారి – ధర్మబద్ధమైన జీవనం, ఉపాసన, భక్తి, ఆ తర్వాత శరణాగతి. ధర్మబద్ధ జీవనంలో చిన్న విషయాలు కూడా వస్తాయి. భూమిని తల్లిగా భావించి ఎక్కడ పడితే అక్కడ తాంబూల ఉమ్మకూడదనడం, నీటిని దేవతాస్వరూపమని గౌరవించడం, గంగాలో స్నానం చేసే మంత్రాల్లో “నమస్తే భీమనాథాయ సప్తగోదావరాంభసే” అని దక్షారామంలో శివున్ని, అంతర్వాహినిగా ప్రవహిస్తున్న దైవత్వాన్ని గుర్తుచేసుకోవడం – ఇవన్నీ విశ్వేశ్వరుణ్ణి విశ్వంలోనే చూసే సాధన. కాషీ విష్వనాథుని, దక్షారామ భీమేశ్వరుని విశేషం కూడా ఇక్కడే. కాశీలో శరీరం విడిచినవారికి తారక మంత్రం చెప్పి మోక్షం ఇస్తానని శివుడు వాగ్దానం చేశాడు. దక్షారామంలో కూడా అదే తారకత్వం ఉంది – అక్కడ సహజ మరణం పొందితే, లేదా భక్తితో స్నానం, ఉపాసన చేస్తే, లోపల ఉన్న పాపాగ్ని భస్మమవుతుంది అని పురాణాలు చెబుతాయి. అంతిమంగా వక్త చెబుతున్నదేమిటంటే – శివుడు ఎక్కడా లేడని కాదు, ఎక్కడ చూసినా ఆయననే చూడడం మనకే రాలేదని ఒప్పుకోవాలి. భూమిలో, నీటిలో, అగ్నిలో, గాలిలో, ఆకాశంలో, సూర్యచంద్రుల్లో, చివరికి మన హృదయంలో అష్టమూర్తిగా ఆయననే గుర్తించే సాధన చేస్తే, అక్కడినుంచి ఆయనే మనల్ని పైకి లాగి, తనలో కలిపేసుకునే రోజు అవుతుంది. అదే తారయః, అదే నిజమైన ఉద్ధారం. #chaganti #chagantikoteswararao #chagantipravachanalu #chagantipravachanam #chagantikoteswararaospeeches #shivudu #shiva #shivalingam